ΤΑ ΠΆΝΤΑ ΓΙΑ ΣΈΝΑ

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 2

Οι ώρες πέρασαν αρκετά γρήγορα και στο μαγαζί δεν μπήκε αρκετός κόσμος.Απογοητεύτηκα πολύ,ο κύριος Φάμπιο ήταν στο εργαστήρι του και όλο αναστέναζε.Κλείδωσα την είσοδο και πήγα κοντά του.
-Θα μου πείτε τι έχετε?του είπα κοιτώντας τον.
-Κόρη μου η δουλειά έπεσε πολύ,δεν τα βγάζω πλέον.είπε και αναστέναξε
-Μην απογοητεύεσαι κύριε Φάμπιε θα τα καταφέρουμε!
-Πώς παιδί μου?
-Κάτι θα σκεφτούμε.
-Έχω πάρει μία απόφαση.είπε και κοίταξε κάτω
-Τι ακριβώς?
-Θα κλείσω το μαγαζί Ρόζα μου.
-Τι?Μα γιατί?
-Θα φτιάξω τα χαρτιά μου για να βγώ στην σύνταξη.
-Το σκεφτήκατε καλά?
-Ναι παιδί μου το σκέφτηκα και θα σου δώσω πέρα από το μισθό σου και κάτι έξτρα.
-Δεν είναι ανάγκη να....
-Όχι ξέρω ότι από αυτήν την δουλειά ζεις η φίλη σου δεν έχει δουλειά και δεν παίρνεις χρήματα από τον αδελφό σου.
-Ευχαριστώ τότε...
Σηκώθηκε πήγε στο χρηματοκιβώτιο το άνοιξε και πήρε τα χρήματα που θα μου έδινε το έκλεισε και ήρθε σε μένα πάλι.
-Κόρη μου κράτα αυτά.
Πήρα τα λεφτά στην τσέπη μου.
-Λυπάμαι πολύ,είπα δακρύζοντας.
Δεν ήθελα κάτι τέτοιο θα μου λείψετε πολύ τόσο καιρό το αγάπησα πολύ το μαγαζί αυτό...
-Το ξέρω παιδί μου. Είπε αγκαλιάζοντας με..
Δάκρυα δάκρυα χωρίς σταματημό..
Γιατί να κλείσει τι θα κάνουμε τώρα...σκούπισα τα μάτια μου και του χαμογέλασα..
-Θα μου λείψετε πολύ εσείς το μαγαζάκι μας το πονάω πολύ..
-Το ξέρω παιδί μου το ξέρω.
-Λοιπόν φεύγω ότι θέλετε καλέστε με στο τηλέφωνο εντάξει? Ότι θέλετε θα μου λείψετε πολύ είπα και χαμογελώντας πονεμένα βγήκα έξω...πήρα το δρόμο για το σπίτι.