ΤΑ ΠΆΝΤΑ ΓΙΑ ΣΈΝΑ

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 1

Ένας ενοχλητικός ήχος μου χάλασε τον ύπνο μου,το ξυπνητήρι μου!
Ανασηκώθηκα λίγο και το σταμάτησα,επτά η ώρα πρέπει να σηκωθώ δουλεύω.Πέφτω πίσω και τεντώνω χέρια και πόδια.Σηκώνομαι από το κρεβάτι και πάω τουαλέτα. Ακούω κίνηση στην κουζίνα η Λουτσία πρέπει να είναι. Πλένω τα δόντια μου και το πρόσωπο μου και παω να ντυθώ. Ανοίγω την ντουλάπα μου και κοιτώ τι να βάλω, χμμμ επιλέγω ένα τζιν και το μπλε λουλουδάτο πουκάμισό μου. Τα φοράω και βάζω τις μαύρες μου μπαλαρίνες. Τα μακριά ξανθά μου μαλλιά τα αφήνω κάτω παίρνω την τσάντα μου βάζω λίγο από το αγαπημένο μου άρωμα και πάω να πάρω πρωινό μου. Μπαίνω στην κουζίνα και βλέπω την Λουτσία.
-Καλημέρα Λουτσία μου!της λέω και κάθομαι στο τραπέζι.
-Καλημέρα Ροζάκι μου!λέει χαμογελώντας μου και κάθεται και αυτή μαζί μου!
Την Λουτσία την ξέρω απο τα 17 μου ήμασταν μαζί στο σχολείο,εκεί γνωριστήκαμε και δέσαμε.Είναι ψηλή με ωραίο σώμα,μακριά καστανά ίσια μαλλιά και ωραία σοκολατί μάτια.
Μόλις τελειώσαμε το σχολείο αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί μιας και οι δύο ήμασταν μόνες εδώ.Ο αδελφός είναι είναι μεγαλύτερος μου κατά 7 χρόνια και μένει στο Σαν Κάρλος λόγο δουλειάς και οι γονείς μας έχουν πεθάνει από τροχαίο.
Η Λουτσία μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο και στα 18 της έφυγε από εκεί.
-Γη καλεί Ρόζα..!ακούω την φωνή της
-Έλα τι έγινε? Ρωτάω εγώ
-Επτάμισι πήγε! Ωχ ξεχάστηκα πάλι
Σηκώνομαι απο το τραπέζι και πάω στο σαλόνι προς την πόρτα...
-Φεύγω θα αργήσω,τα λέμε μετά αγάπη μου. Της φωνάζω
Δουλεύω σε ένα Ζαχαροπλαστείο 4 τετράγωνα από το σπίτι μου.
Ο κύριος Φάμπιο το αφεντικό μου είναι ένας αρκετά μεγάλος κύριος τον βλέπω σαν μπαμπά μου δουλεύω εκεί τρία χρόνια. Το μαγαζί δεν πάει πολύ καλά,τα έξοδα είναι πλέον μεγαλύτερα από τα έσοδα.
Μπαίνω μέσα βλέπω τον κύριο Φάμπιο και χαμογελάω ευχάριστα.
-Καλημέρα!λέω χαρούμενη
-Καλημέρα κόρη μου. Μου απαντά και χαμογελά
-Πως είστε σήμερα?
-Καλά κόρη μου.Λέει,αλλά κάτι δεν μου αρέσει.
-Σίγουρα? Ρωτώ
-Ροζάκι μου μετά θέλω να σου μιλήσω πρίν φύγεις. Μου λέει και πάει πίσω στο εργαστήρι του