LAKEHELL ACADEMY: The Secret Organization

CHAPTER ♚ FOUR

CHAPTER ♚ FOUR

"So Raphael is right! you're always going home late Emerald." he said.

for sure kakauwi lang ni dad from Japan, oo! kinakabahan ako pero pinalitan ito ng inis at galit.

"As if I'm going to follow all your fucking rules dad! As if I'm going to!" mariin kong sagot.

as I expected, Isang malutong na sampal ang inabot ko. ganun kakapal mukha ko para makaabot ng malulutong na sampal tuwing uuwi ako.

"You're just my daughter Emerald, im your father so you need to follow my commands!" gigil na gigil si dad sakin, lagi nalang.

"Yeah! I'm just your daughter, dad! and I'll never your son.." halata sa kanya na alam nya yung tinutukoy ko, anak na babae lang ako kaya wala akong karapatan.

"Ikaw kasi Emerald! ang tigas ng ulo mo. Ayaw mo makinig." sabat ni kuya Raphael

I saw kuya JC, kakababa nya lang mula kwarto nya.

"What's happening here?" sabi ni kuya JC.

"Etong si Emerald.. Gabi nanaman umuwi, galing nanaman sya sa Nightingale. For Pete's sake Emerald!" sabi ni kuya Raphael

"Pwede ba kuya Raph?! Manahimik ka? kahit limang segundo lang?" gigil kong sabi sa kanya, kanina pa kasi sya sabat ng sabat eh.

"I dont know what to do to you anymore, Emerald." sabi ni dad.

"You dont have to know it dad, let me live my boring life." sabi ko ng mahinahon at tumakbo paakyat.

"Ems wait!" sumunod sakin si kuya JC

dumapa ako sa kama ko at pinagbabato lahat ng fairytale books ko kung saan-saan.

this life is full of shits!

umupo si kuya sa bed ko, "Sabi ko sayo umuwi ka ng maaga eh! hayyy ang tigas ng ulo"

I stared at him for a couple of minutes and talked sarcastically, "papagalitan mo rin ako?! not now, bukas naman pwede?"

"Ikaw, di ko alam kung ano ka talaga Ems eh! Minsan may topak ka at napakachildish mo, minsan para kang papatay." kinamot kamot nya ulo nya.

well seriously, sa kanya lang ako nagiging child-like dahil sya lang naman nakakaappreciate ng paglalambing ko. Big word!

"Don't bother knowing it." maikli kong sagot.

napailing sya at may kinuha sa lapag. "Sleeping Beauty? pffft! akala ko ba itinigil mo na ang pagbabasa nito?"

"Give me that. That's just a childhood nonsense." sabay hablot nung libro sa kanya.

"Childhood nonsense but you still have it?" matawa tawa nyang tanong, babangasan ko tong hayup na to eh!

"I'm planning to get rid of it." he just nodded, pero alam kong di pa rin yan naniniwala sakin.

"So.. uhhhm Ems. Bakit pala ayaw mo na sa mga yan?" sabay nguso sa hawak kong Sleeping Beauty na book. "Diba dati nagpapakamatay ka pa para lang pumunta sa Hongkong with mommy just to see them?" Tinatawanan nya ako habang sinasabi yon.

"well I've figured out that..all this time I believed for nothing, I hoped for nothing, umasa ako sa mga librong puno ng kulay na wala naman palang katuturan. Everything that is written on those book was just a lie.."  boring kong sagot.

well totoo naman eh, kasinungalingan lang ang nilalaman ng mga pesteng librong yan.

"Hindi mo naman masasabi yang mga bagay na iyan eh, darating yan para sayo, di ka naniniwala sa lovestory just because of What happened on mom and dad?" he smiled.