Medya: Gölgem. Bölüm şarkısı: Cem Adrian - Sana sarılınca
°Vote ve yorumlarınızı bekliyorum.
"Bekle dedi gitti ben beklemedim o da gelmedi ya
Ölüm gibi bir şey oldu aman aman kimse ölmedi
Aşk ateşi yanar yanar söner mi
Gönül yarası bir gün geçer mi
Öyle sevdim içim dışım enerji
Dur bakalım döner belki"
Şarkıya eşlik ederek bende mırıldanıyordum. Hobilerimden birini gerçekleştirerek uykuya dalacaktım. Ama bu gece uyumamak için beynim sirenler çalıyor uyanık tutuyordu. Aslında aklımdakiydi uyumama engel olan. Çok özlemiştim onu kokusunu, sesini, gülüşünü, bakışlarını ve bizi. Bizimki de çoğu hikaye gibi yarım kaldı. Belki de böyle olmak zorundaydık. Kafamı sallayarak kendime gelmeye çalıştım. Telefonumu çalışma masamdan alarak saate baktım. Saat 1.30 olmuştu. Whatsappa baktığımda Ozan ve Sine çevrimiçiydi bende hemen gruba girerek mesaj yazdım.
"Görünüşe göre uyamayan bi ben değilim"
Ozan;
"Aynen kanka."
Sine;
"Bende uyumadım."
" Ben çok sıkıldım. Dışarı mı çıksak?"
Sine;
"Bu gece ben yokum maalesef hastayım unuttun mu?"
Ozan;
"Otur oturduğun yere saat kaç olmuş."
"Yazın ortasında hasta olduğun için unutmam normal kanka jdkkj. Sine gelmiyo sen geliyo musun?"
Ozan;
" Bugün antremanın üstüne temizlik yaptık çok yoruldum hiç halim yok o yüzden sende bi yere gitmiyosun. " Görkem gelir gelmez yatması bu yüzden demek. Görkem ve Ozan basketbola gidiyolar, çok sevdiğim boylarının uzun olmasının bir sebebi de bu.
"Üstelik senin bir şeyin var. Noldu?"
"Neyse ben kaçtım."
Tam ne olduğunu bende bilmiyorum bi anda gelen moral bozukluğu olsa. Ozanın mesajına cevap vermek istemedim çünkü anlattığım an Keremle kavga edecekler. Hiç gerek yok. Telefonun ekranını kapattıktan sonra dolaptan şort ve tişört alıp hazırlanmaya başladım. Saçımı da salaş bi şekilde toplayıp çantamı sırtıma taktım kulaklığım zaten telefonumla ayrılmaz ikili olduğu için kulaklık arama derdim yok. Yavaşça balkonun kapısını açıp balkona çıktım. Babamın odası koridorun en sonunda benim odamın yanındaki oda Görkemin. Uykusu biraz ağır olduğundan uyanması çok zor zaten uyanması da çok sorun değil onsuz çıktığım için biraz azar işitmem dışında. Aşağı önce çantamı attım bende pencerenin demirlerine tırmanarak indim. Çantamı da alarak yürümeye başladım o sırada kulaklığım çoktan yerlerindeydi bile. Müzik listeme girerek müzik aramayı başladım. Cem Adrian – Sana sarılınca bu gece için ideal bi şarkı. Biraz yürüdükten sonra her zaman bizimkilerle takıldığımız parka geldim. Boş bi duvar bulduğumda çantamı yere koyarak siyah spreyi çıkardım. Ne yazacağım hakkında en ufak bi fikrim yok aslında. Bir kaç adımla yazı yazabileceğim mesafeye geldim. Kendimi serbest bırakarak beynimin yönlendirmesine izin verdim. Sanki birisi bana bağırıyodu müzik son ses olduğu için pek bir şey anlamasam da yinede umursamadım ve yazıma devam ettim . Sesler artmaya başladı. Sanırım bu sefer ciddiye almam gerekiyodu. Kulaklığımı çıkartıp etrafıma baktım kimse yoktu kulaklığımı tekrar takacakken birisi 'Gölgem' diye bağırdı. Bu ne Görkemin ne de Ozanın sesine benziyodu. Ama çok tanıdıkdı. Arkamı döndüğümde gözlerim şaşkınlıktan kocaman olmuştu. Hemen spreyi çantama atıp ordan uzaklaşmak için adım attığımda kolumda hissettiğim ağrıyla yerimde kaldım.
"Nereye Gölgem? Eskiden beni görmek için can atıyodun şimdi kaçıyosun. Ozancığın seni bu saatte nasıl yalnız bıraktı çok şaşırdım doğrusu." Kolumu elinden sertçe çekerek önüme döndüm. "Zor oldu ama bitti. Ozanla ilişkiniz başlamadan bitti mi canım üzüldüm." Yazdığım yazıyı işaret ederek güldü. Ne saçmalıyo böyle. "Kerem ne diyosun sen Ozan çocukluk arkadaşım benim için Görkemden hiçbir farkı yok. Biten sana olsan sevgimdi." Keremin sözüne gözlerim iflas etmişti bile. Bu söylediği akıl almazdı sevdiğim adam kardeşimle aramda bir şey olduğunu düşünüyo. "Gölgemcim benden saklamanıza gerek yok biz çıkarken bile aranızda vardı bir şeyler bunları görebiliyorum. "
"Kerem bizim Ozanla aramızda hiçbir şey yok!" Diye bağırarak sözlerime devam ettim. " Bak her ne düşünüyosan ya da birileri mi bişey söyledi bilmiyorum ama ben onu sevmiyorum o da beni sevmiyo. Senden başka kimseye kalbimi açmadım. Ben senden başka kimseyi sevmedim. Ulan seninle el ele tutuşarak gezdiğim yerler benim içimi acıtıyor. Sen gelip çocukluk arkadaşımla aramda bişey olduğunu söylüyosun. Eğer bana biraz güvenseydin seni 2 sene beklemiş olmaz 3 senelik ilişkimiz olurdu. Senden vazgeçtim çünkü bitti."
"Ozan için bitti." Güldüm, sözlerime devam ettim
"Artık inanmaya gücüm kalmadığı için bitti. Ne olursa olsun her defasında peşinden geldiğim için bitti. İncittiğin yerler geçmedi diye bitti. Kendime saygım kalmadığından bitti. Kendime gülerek günaydın diyebilmem için bitti. Yarım kalmamıza izin verdin diye bitti. Yaptıklarımı görmediğin için bitti. Bir kez olsun parçaladığın gönlümü almadığın için bitti. Daha doğru bir karar olmadığı için bitti. Senden vazgeçemem sandığın için bitti. Her defasında kestirip attığın için bitti. Sevginin sadece dilinde olduğunu anladığım için bitti. Zerre değişmeyeceğin için bitti. Seviyorum dediğinin uğruna hiçbir şey yapmayacağını gördüğüm için bitti. Artık benimde sana güvenim kalmadığı için bitti. Daha sayıyım mı?" Diyerek bağırmaya devam ettim. Ses tonum da kendisini konuşmalara daha önce çalışmışım gibi ayarlıyodu. "Bak ne kadar sebebim varmış bitmesi için. Bana öğrettiklerinde var mesela ben artık daha temkinliyim kimseyi gözümü karartıp da sevmem bundan sonra hayatımı onun üstüne kurmam. Gözyaşlarımın hesabını nasıl vereceksin beni bu hale getirdiğin için? Onca zaman onca çaba onca anı onca söz bak hiçbiri yok şimdi. Bazen olmuyor ne yaparsan yap bazen olmuyor. İmkansızların var olduğunu da gösterdin ." Gözümü hızlıca silerek son kez yüzüne baktım nasıl çaresiz oluşuna, çok pişman oldu ama bitti hayatıma onsuz devam edicem etmek zorundayım. Önüme dönüp yürümeye başladım. Bittiğimizden emin olarak.
"Gölgem! Bekle."
