Love me

What's next..?

Την Τρίτη ήταν τα γενέθλια του αγοριού της Έβελυν και είχαμε ήδη κανονίσει να του κάνουμε έκπληξη. Βασικά είχαν ήδη κανονιστεί όλα. Είχα πει στην Έβελυν ότι θα πήγαινα να πάρω την τούρτα γιατί εκείνη δεν μπορούσε. Βασικά είχαμε πει ότι θα πάμε μαζί να την πάρουμε, αλλά αυτό ήταν προτού γίνει ό,τι γίνει. Μιλήσαμε και μου είπες ότι αν δεν θέλω δεν χρειαζόταν να έρθω. Μπορούσες να πας χωρίς εμένα. Έτσι και αλλιώς το ζαχαροπλαστείο ήταν πολύ μακριά από το σπίτι μου και θα ήταν ολόκληρη ταλαιπωρία να έρθω δεδομένου ότι δεν έμενα στην ίδια περιοχή με σένα. Ήθελα όμως να έρθω. Συν ότι είχα πάρει μία ευθύνη και έπρεπε να το κάνω. Δεν πρέπει να αφήνουμε τα προσωπικά να επηρεάζουν τη ζωή μας. Επιπλέον κάτι μέσα μου μου έλεγε να έρθω. Βασικά ήταν το ένστικτό μου και το ακολουθώ πάντα. Οπότε και ήρθα.

Τα πράγματα μεταξύ μας ήταν καλά. Δεν μπορώ να πω ότι υπήρχε ιδιαίτερη αμηχανία. Κουβαλούσες σε όλη σχεδόν τη διαδρομή την τούρτα. Ελάχιστες ήταν οι φορές που μου την έδωσες και για πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Κυρίως όσο ήμασταν στο λεωφορείο και καθόμασταν. Γελάσαμε πολύ, συζητάγαμε και σχολιάζαμε τα πάντα και τους πάντες στο λεωφορείο. Εντάξει δεν ήταν όπως πριν, αλλά ήταν ευχάριστη η ώρα που περάσαμε οι δυο μας. Τίποτα το ιδιαίτερο. Απλά δύο φίλοι. Βγάλαμε και φωτογραφία. Άλλη μία που προστέθηκε στο άλμπουμ με τις φωτογραφίες μας! Γιειιι!

Το ίδιο κλίμα επικράτησε και στη διάρκεια της έκπληξης. Ναι μεν δεν υπήρχε αμηχανία, αλλά δεν ήμασταν όπως πριν. Ξέχασα να αναφέρω ότι η έκπληξη έγινε στη σχολή του παιδιού και συγκεκριμένα στην ταράτσα ενός κτιρίου. Αφού φάγαμε την τούρτα πήγαμε και κάτσαμε στο κυλικείο. Στην αρχή συζητάγαμε όλοι μαζί. Μην ρωτήσεις τι. Δεν θυμάμαι, ήμουν χαμένη στις σκέψεις μου. Όταν επιτέλους επανήλθα στην παρέα, συνειδητοποίησα ότι δεν ήσουν εκεί. Ρώτησα την Έβελυν που είσαι και μου είπε ότι πήγες λίγο να περπατήσεις, να δεις το μέρος, να σκεφτείς και ότι δεν ήθελες παρέα. Το σεβάστηκα.

Οι υπόλοιποι στην παρέα άρχισαν αν παίζουν χαρτιά και τάβλι. Δεν έπαιξα τίποτα από τα δύο, παρόλο που μου αρέσουν και τα δυο και θεωρώ ότι είμαι πολύ καλή παίκτρια. Απλά έκατσα και παρακολουθούσα τους άλλους. Μετά από κάποια στιγμή επέστρεψες και ήθελες να παίξεις τάβλι. Το θέμα ήταν ότι ήσουν άθλιος παίκτης οπότε εγώ και ένα άλλο παιδί σε βοηθούσαμε λιγάκι. Απλά κάποια στιγμή το παρακάναμε και δε σου αφήναμε καθόλου χρόνο να σκεφτείς και τελικά δεν έπαιζες εσύ αλλά εμείς. Νευρίασες πολύ με αυτό παρόλο που κέρδισες. Εντάξει εν μέρει έχεις δίκιο αλλά σιγά το σοβαρό λόγο που νευρίασες κιόλας. Εγώ μετά απομακρύνθηκα και δεν μίλαγα σε κανέναν όχι γιατί νευρίασα με τη στάση και τη συμπεριφορά σου. Πιο πολύ με εκνεύρισε το παιδί που σε βοηθούσαμε γιατί μου έκανε παρατήρηση για αυτό που έκανα, ενώ έκανε και εκείνος το ίδιο πράγμα. Τραγικό!