BEN VARIM EĞER İSTERSEN

1.BÖLÜM

BEN VARIM EĞER İSTERSEN

1.BÖLÜM

Bende herkes gibi olmak isterdim...

Herkes gibi özgür olmak ...

Aynı sizin gibi...

Lise yıllarımın 3. senesindeyim. Amacım hep aynıydı, Kerem Sayer'e kendimi farkettirebilmek! Çok uğraştım, en yakın arkadaşlarımın erkek arkadaşları var ama ben hala yalnızım. Bazen çok acı çekiyorum çünkü birilerine ihtiyacım oluyor, Kerem'e.. Bilirsiniz bazen en yakın arkadaşlar bile halinden anlamıyor insanın..

Ben acaba hislerim gerçek mi, yoksa kendi kendimi mi avutuyorum diye çok düşündüm ve karar verdim. Ben Kerem 'i seviyorum. 

Pazartesi sabahı erken  okula gittim. Erken dediğim normal okul saatine yarım saat vardı. Bizim ekip oradaydı. Birçoğunun sevgilisi vardı ve birlikte olduğumuzda nedense hep o konular konuşuluyordu. En yakın arkadaşım Eylül'le konuşmaya ihtiyacım olduğundan, çağırdım onu.

- Eylül çok fazla uzatmak istemiyorum ve artık bu düşünceden kurtulmak istiyorum. Sır halinde kalbime bir iğne batsın istemiyorum.

-Sorun ne ?

- Eylül Ben Kerem' e aşığım.

-Kerem Alışık'a mı?

         Eylül şaka yapmayı çok severdi, ama hiç sırası değildi! Gözlerimin dolduğunu hissediyordum. Kalbi acıyan her kız gibi, başımı yukarı çevirdim, bu kadar insanın içinde ağlamamak için.. "Sayer'e Eylül.. Ben Kerem Sayer'e aşığım!"

        Eylül şaşırmıştı, gözlerini pörtletip bana bakıyordu. Ne var ki bunda şaşıracak? Benim de duygularım var.. "Zeynep, gerçekten mi?" dedi bana sarılırken. 

-Bunda şaşırılacak ne var?

-Ben sadece adına mutlu oldum. En kısa zamanda ayarlayacağım o çocuğu sana!

        Nasıl ayarlayacaktı ki? Kerem Sayer okulun en havalı çocuğuydu, okulun sahibi olmasının yanı sıra. "Eylül! Daha sevgilisi var mı onu bile bilmiyorum." dedim gözlerimden akan birkaç damla yaşı silerken.

        "Sen benim sevgilimin Mert olduğunu unuttun galiba!" dedi, omzuma nasihat veren amca misali vurarak.

-------------------------

         "Kerem! Selam." dedim gülümseyerek yanına yaklaşırken. Her gün onla konuşmaya çalışsam da, her seferinde tanışmıyormuşuz gibi bir bakış atıp "Selam." diyordu, yine aynısını yaptığı gibi..En çok canımı yakan da buydu, sanki hiç tanışmamışız gibi!

-Nasılsın?

-İyiyim.

-Sağol, ben de.

         Her gün, canımı acıtmak zorunda mısın Kerem Sayer? Nasıl olduğumu sorsan ne olur? Bir yerlerin mi dökülür? Zorba.

         Yamuk bir gülüş atıp, yine beni umursamadan gitti, bütün pislik işlerini yaptırdığı Can'ın yanına. "Görüşürüz." demek çok mu zor sevgili kas yığını? Her gün insanlarla uğraşıp canlarını yakarken, bana tek bir bakış atıp, canımı yakıyorsun. Mutlu musun kas hayvanı? Seni sevdiğim için mutlu musun? Beni kendine aşık ettiğin için mutlu musun?

        Biliyor musun sevgili kas yığını? Gördüğüm en aşık olunası adamsın.