Kalpleri kor ateşte yanan iki insandı birbirlerine bakan.Sanki birinin kalbindeki kıvılcım diğerininkine karışıyor, söndürmeyi umarken tersine yakıp kavuruyordu. Alışmışlardı yanmaya,bu yüzden sadece birbirlerine bakmaya devam ettiler. İlkin elleri birleşti havada. Kızın narin ve kibar tutuşunun aksine adamınki sert ve tehditkardı. Kız yaklaşmak istedi ama adam uzaklaştırdı onu kendinden. Ama ellerini bırakmadı. Sanki kızı daha fazla yakmak istemiyor,sanki daha fazla yanmak istemiyordu. Kız kıvılcımsa kendisi kordu. Kıvılcım uzaklaştırıldığına şaşırdı ve aslında biraz da ondan uzaklaşmak istemediğini fark ettiği için uğradığı hayal kırıklığına kızdı içinden. Kor onu uzaklaştırdığı gibi elinden tutup kendine çekti. Bu "benimle yan." Demekti. Kıvılcım nefesini tuttu, korun nefesi hızlandı. Kor kızın beline elini koydu. Adımları ahenkle birbirini takip etmeye başladı. Kıvılcım vazgeçti, ve kendini kora bıraktı. İşte o an tüm dünyayı yakacak bir yangın başladı.
Müzik kayboldu zihinlerinde, etraf karardı ve artık bir dansın içinde değillerdi.
Ceketimi aldığım gibi hızlı adımlarla çıktım otelden.Siyah büstiyerimin açıkta bıraktığı belim ve gerdanım üşümeye başladı.Dışarıdaki sert rüzgar saçlarımı bir tokat gibi yüzüme çarptı. Önümden hızla geçen bir motorun gidişini izledim.Yolun karşı tarafına geçmek için caddeye atıldım.Adımlarımı hızlandırmaya yeltenirken, kanımın çekilmesini sağlayan bir ses duydum. Başımı kaldırdığım an tüm kuşların korkuyla uçup kaybolduğunu göreceğimi biliyordum. Elimden ceketimin kaydığını hissettim,ama engelleyemedim. Yolun ortasında adımlarım kesilmişti. Arkamı döndüğüm an gözlerinde yangın taşıyan adamı gördüm. Suratı ifadesiz gibi duruyor ama gözlerindeki endişeyi soluyordum.Sendeledi. Yüreğim yerinden çıkmak istedi. Kaşları çatıldı ve görüşünün bulanıklaştığını hissettim. Patlayan o silah sesinin başka bir şey olmasını istedim. Sonra yere bir kan damladı. Gözleri yangın olan adam yere yığıldı. Yere bir kan damladı,yüreğim kor oldu yandı, yandı, yandı... Yere bir kan damladı. O kordu ben kıvılcım. O yandı, ben kavruldum.
Müzik bitti,adımları durdu,elleri ayrıldı ve bakışları söndü.
Adam konuştu. "Benim olmadığım bir yerde senin yaşaman mümkün değil."
Kız güldü lakin bu gülüş samimi bir gülüşten epey uzaktı. Düşüncesi bile kalbini sıkıştırsa da geri adım atmayacaktı.
"Zihnimde kaç defa öldüğünü bilseydin böyle demezdin. Bilseydin,ama bilemezsin."
