Just Be Happy▪y∞nmin

¤¤¤¤

YOONGİ!

Hızla yanına çöküp siyahların arasındaki kanlara ellerimi götürdüm.

"Hayır! Hayır!"

Haykırışlarım bütün caddeyi sardı.
Bedenini kendime sarmalıyıp herşeyin düzelmesini  diledim. Kendime daha çok çektim. Gözlerim baygınlıkla yana düşüyordu.

"Jimin..."

Minik fısıltı kulaklarıma ilişti.

"Lütfen ben-i bı-"

Yanaklarıma doğru uzanan eli yana doğru çöktü. Kelimelerini tamamlıyamıyordu ağzındaki kandan dolayı.

"Özür dilerim. Hepsi benim suçum. Lütfen affet beni"

Kafasını sallıyordu. Ama bu doğruydu. Ne kadar inkar etsede benim suçumdu. Ben ona dolunmaya kıyamaz iken.

Lütfen herşey düzelsin lütfen..."

》》》

Saatlerdir yere çökmüş bekliyordum. Ama çıkmıyordun şu lanet odadan. Kendime olan sinirim o kadar fazlaydı ki.

Gözyaşlarımı silip ayağa kalktım.
Annen ve baban koşarak içeri girdiler. Umut dolu gözlerle baktılar. Ama benim cevabım ise bir damla göz yaşı oldu.

Annen yere yıkıldı. Bir kez daha bir anneyi daha üzmüştüm. Herşey benim suçumdu. Tüm bu olanlar...

Üzgünüm Yoongi.
Gerçekten Üzgünüm.

●●●

Bir haftadır bölüm koymamışım. Merak etmiş olabilirisiniz... bir bölüm daha gelecek!!