Just Be Happy▪y∞nmin

》

Kağıtta yazılanlar:

Her zaman ki gibi başlamalı mıyım?
Hayır olmaz o zaman benden cidden nefret edersin.
Ben Park Jimin.
Sana umutsuzca bağlanan Park Jimin.
Çok özür dilerim.
Gerçekten herşey için çok özür dilerim.
Sadece seni çok sevdiğimi bilmeni istiyorum.
Bundan sonra karşına çıkmayacağım.
Söz veriyorum....

-Park Jimin

Evin kapısını kapatıp arkama dönmem ile babam geldi. İğrenç bir şekilde içki kokuyordu. Yaşını fazla aldığı için hemen sarhoş oluyordu. Sabah ise hiçbirşey hatırlamıyordu.

(Yapacaklarımdan dolayı üzgünüm bu bi yazar notudur. Jimin'in babasını piç birşey düşünün lütfen...)

"Kaç saattir nerdesin ha?"

"Dedim ya arkadaşımın yanına gidiyorum diye!"

"Kes sesini seni pislik Homo!"

"Arkadaşmış.! Kesin onunla beraberdin."

"Sözlerine dikkat et! Düşündüğün şeyler olmadı! Git uyu!"

"Sana mı sprucağım lan orospunun çocuğu!"

"Sana sesini kesmeni öneriyorum! Laflarına dikkat et piç herif"

"Sen şuraya gelsene sen kime piç diyorsun ha!"

Kolumdan çekiştirmeye başladı.

"Bırak beni bıraksana!!"

Gözyaşlarım gözlerime doğru hücuma geçmişti.

Kolumdan tutarak yatağa doğru ittirdi.
Kollarımla ittirdim.
Ama işe yaramıyprdu. Gözyaşlarım önümü bulanıklaştırırken yatağın altından çıkardığı ip parçası ile bileklerimi bağladı.
Şiddetli bir şekilde ağlıyordum.
Pantolonunu çözüp bana doğru abandı ve pantolonumu sıyırdı.
Gerisi ise...

Gerisi ise çok büyük bir acıydı. Çok büyüktü.
Hiç bitmeyen çığlıklar boş odada yankılandı. Bitmedi bir türlü.
İlk defa annemin yanında olmak istedim. Kolları arasında huzurlu bir şekilde.

Anne oğlun çok kötü bir durumda al onu burdan!

●●●

Yeni yeni bir bölüm.
Yooonggiaaahhhhh Dopum günün geçeli bir saat oldu büyük adam. Ama yeniden ve yeniden kutlu olsun !!!