We Meet Again, Byun Baekhyun

Chapter 9 - Deaf

[ ICE ]

      Matapos ang usapan namin ni Joan ay dumiretso na ako sa conference room kung nasaan daw si dad.

Ang totoo niyan...kinakabahan ako...matapos ng lahat ng nangyari...after so many freakin' years..magkikita na naman kami..but this time, it's different. May bahid ng galit sa part ko ngayon. For Pete's sake! nagawa niyang ipagpalit ang kaligayahan ng anak niya para lang sa pera. Idiotic, right? Sinong hindi magagalit doon?! Aaaargh.

Pagbukas ko ng pintuan, andoon na nga si Dad at ang EXO. Wow. Kumpleto. Kailangan pa ba namin ng audience para sa usapan naming mag-ama? *please note the sarcasm*

"Take a seat.." Sabi niya sakin. I laughed sarcastically.

"Alam mo. Common sense na 'yun eh, di mo ako kailangan sabihan ng kung anong gagawin ko..." Sabi ko sakanya tsaka ako umupo sa tabi ni baekhyun.

"What was that?" Bulong sakin ni Baekhyun as he held my hand.

"Nothing." I replied.

"Shall we start?" Tanong ni dad.

"Pure business?" Tanong ko naman sakanya. I saw him swallow the lump in his throat. Nervous eh?

"Pure business." Sabi niya.

At nagsimula na nga ang meeting. It was really for pure business. Since i'm in the industry of fashion designs and all, Ako na ang kinuha niyang designer at stylist para sa isang malaking event na sasalihan ng EXO.

"I want you to present some designs na suitable for EXO. Ikaw na ang bahala sa lahat. And i need it as soon as possible since next month na iyon." Sabi niya.

Nag-take down lang ako ng notes. Walang ni isang umiimik ang EXO.

May binura lang ako sa contract na inihain niya. "I've already signed the contract. May ilang terms na binura ako but everything's fine. I'm so much open for your suggestions. So i guess everything's settled." Sabi ko para manahimik na siya.

Hanggang ngayon kasi kumukulo pa din yung dugo ko. I hate him, I certainly do.

"Okay...i guess that's it. pwede na kayong lumabas." Sabi niya.

Nagsitayuan naman silang lahat. Tumayo na nga din ako eh. Pwede na daw lumabas diba? So ayun.

"Lahat kayo pwede nang lumabas except sa'yo Ms. Lee" sabi niya.

"WHAT?!" I exclaimed, annoyed.

"I believe we still have some unfinished business to discuss." Sabi niya.

"Sige na BB. you and your dad needs to talk. I'll be waiting for you outside." Sabi sa akin ni BB.

Kahit labag sa loob ko, nagpaiwan ako. Nakakainis. Bakit ba kailangan ko pang maiwan kasama ang taray ko?? Dati gustong gusto ko. Pero now? Ugh. Nevermind.

"Anak..." he started.

"Paki-bilis lang ho. Madaming oras ang nasasayang." sabi ko sakanya.

"Just listen to me please.." I scoffed. Listen? Sakanya? Oh puh-leaze

"Listen? talaga? parang di ata ako marunong nun eh. Sorry ah? Hahaha bakit? Kayo ba nung mga panahon na iyon...nakinig kayo sakin? Nung mga panahon na kailangang kailangan ko kayo...kahit di na pumunta si baekhyun o kung sino man sa mga kaibigan ko...nakinig ba kayo? lels. nagpapatawa ata kayo eh." I laughed sarcastically.

Oo tama. Simula naman nung malaman niyong buntis ako, tinalikuran niyo na ako eh. At simula nang ma-realize ko yung pinag-gagagawa niyo? HAH! that was a strike!

Nagtataka kayo ano bang nangyari sa akin noong mga panahon na iyon? Well..

First off, my life became much more miserable that ever. Okay na naman sana eh. I wouldn't need to leave. Walang dahilan dahil panalo naman na ang EXO. Alam ko namang mas gagalingan at kakayanin naman nila eh kahit kasama nila ako at ganun nga ang kundisyon ko. But what? he forced me to leave Korea and my boyfriend behind...making me believe na mahihirapan lang sila kapag andu'n ako nung mga times na iyon...Na mawawala nanaman sila sa concentration. Pero ano? Nasaktan at nahirapan din sila! Tangina.

Secondly, ayun nga. Itinakwil niya ako bilang anak niya dahil isa daw akong disgrasyada? Lels. Alam niya ba kung gaano kasakit iyon? Ha? Alam niya ba?? foota. Tagus-tagusan lang sa buto men! Pero FYI. hindi ako disgrasyada. In the first place, ako pa nga ang nang-iwan sa ama ng baby ko eh. Gaguhan lang. Paano ako magiging disgrasyada eh ako nga 'tong umalis? juthko =_____=

At dahil nga sa pagtakwil niya noon sa akin, i have no other choice but to live by myself and magtiis ng lahat ng paghihirap. I even worked. Yung company na ipinamana sakin? Mas tinutukan ko yun. At heto na nga ang kinalabasan. Businesswoman.

At matatanggap ko lang sana kung ako lang ang naghirap eh. But no. Pati pala si Joan. I felt so guilty nung malaman ko ang condition niya matapos niyang umalis sa Korea. Kaya kahit hirap ako, nagpumilit akong bumiyahe papuntang New York para ma-assist siya sa pagpapagamot niya. Sinalo ko lahat ng iyon...na etong taong nasa harap ko naman ang cause.

Kaya hindi niyo ako masisisi kung galit na galit ako sakanya.

"Just please....listen...hindi ko...hindi ko ginusto iyon...it was just that...i-i was scared..." Scared? Kailan ka pa nagkaroon ng kinatatakutan? Ah oo nga pala..

"Scared? Na ano? na mawalan ka ng talent? Na kapag ganun nga ang nangyari eh baka hindi ka na kumita? hahaha sabagay, mas mahalaga nga naman pala ang pera kesa sa anak. No wonder iniwan ka na din ni dongsaeng. dahil wala kang kwentang ama."

Nagsimula na akong maglakad papuntang pinto. "Anak sandali!" Tawag niya. I just stared at him blankly nang huminto ako sa harap niya.

"Wag mo akong tatawaging anak. Hindi ka naman kasi bagay maging ama. Oh wait, you're not even my father a'right? Gamit ko lang ang apelyido mo. Pero ikaw bilang tatay ko? HAH. hindi nakakatawa iyang joke mo." Sabi ko sakanya atsaka ako lumabas ng kwartong iyon.

Paglabas ko doon ay nakita ko agad si baekhyun. Hinihintay niya talaga ako. "Hi BB." He smiled at me.

Ewan ko. Pero parang lahat na ata ng emotions na ginawa kong yelo dito sa loob ko, biglang natunaw at sumabog...nagsimula nang tumulo ang mga luha ko. Anak ng!

"Shhh. wag kana umiyak BB..maaayos din lahat...maybe you cannot right now..pero malay naten, bukas makalawa okay na lahat :)" sabi niya sakin as he pulled me into a hug.

Nakaka-miss talaga 'tong baklang 'to!

"I love you, BB" i said

"I love you too ♥" He said as he faced me and he started brushing off my tears.

"BB, kahit anong mangyare wag mo na ako ulit iiwan aah? Promise mo sakin pareho na tayong lalaban. Please??" Out of the blue niyang sabi.

"Yun lang ba? Sure. I promise." And there. Doon na natatapos 'yung paglalandian namin XDD