CHAPTER 8: THE QUEST FOR PEACE

63 8 6
                                    

COLLIN POV'S

It is a wonderful feeling when somebody forgave you. Nakakahinga  ka talaga ng maluwag. Right now, we are in the veranda of Ramiel's castle here at Aiden City. As usual, nakikita ko ang mga Rageborns, busy doing their everyday task. May nagtitinda at may bumibili ng emberites. May mga nagtatrabaho sa malawak na taniman ng ember trees sa di kalayuan. It is so amazing na hindi na nila iniinda kung saan pangkat sila nabibilang. They contribute what they can help for the common good of all. Nakakatakot lang isipin ang mga sinabi sa akin ni Ramiel. That Ragious guy is now at large at unti-unting niyang sinasakop  ang Mercury ulit.

"Lalim ng iniisip mo ah", Matt breaks the silence. I feel awkward now.

"Wala, I just pondering how I can do these things." Sagot ko.

"Ah, it's a burden for you being the vessel? Dapat mo kasing mapalabas ang pinakamalakas na anyo ng Virtue, the exact moment na makalaban natin ang mga Capital Sins na iyon."

 

"Yeah, dapat ko mapalabas ang Virtue sa tamang oras dahil sa munting pagkakamali ko, buhay natin at ng buong Mercury ang kapalit."

 

"Wag kang mag-alala tutulungan kita." And he smiles at me.

Dubdub..

Dubdub..

 Hay..! stop it heart , don't beat that fast.

"Thank you, Matt. And again I am sorry." Napayuko na naman ako. How can I did not see what inside this person? Bakit pinaglaruan ko pa siya? Then all of the sudden, tears started to fall down again.

Inakbayan nya ako. Bakit hindi ako nasasanay? I always feel something, like a surge of electric pulses every time our body contacted. But it felt so right as if it is my first time. I just don't know this feeling, I just don't know.

"Wag ka nang umiyak. I forgive you. Isa pa as comrades ayaw kong nagkakasamaan tayo ng loob habang sana misyon tayo. I know it is very difficult for you. Pero nandito naman ako at ang ating iba pang kasama para suportahan ka at maasahan mo ako." Again he gave me that smile. That smile that seems to vanish all my fears and apprehensions.

"Paanu ka pala napunta dito?, tanong nito muli, "I hope you don't mind."

"Yeah, I don't mind. Since we will be comrades, I guess you ought to know how I came here." Sabi ko.

===========================================================================

FLASHBACK

 

More than a month ago after nong aksidenting muntik na mapahamak sa kanila ni Matt, nagising ako sa di kilalang lugar.

 

"Karina, Karina san ka?", sigaw ko. Teka last thing I remember ay muntik ko nang ,apatay ang lalaking iyon. Or should I say napatay ko talaga sya. Hala, I killed someone? No.. baka makulong ako nito. Well, not to worry kaya kong bayaran ang batas. Makaklusot ako dito. I swear makakalusot ako. Pero, first thing firs. Saan ako? Saan si Karina? Nakakainis talaga ang babaeng yon. Pag sagana nandyan siya pero sa oras nang pangangailangan wala siya, Aside from a certified social climber, fair weather friend rin pala sya. Tssssssssss... saya.

Antroxiac: The Rages of MercuryTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon