MÜTTEFİK

1.BÖLÜM

Bir sonbahar gecesinde heyecanıma yenik düşerek ayinin yapılacağı bölgeye doğru yürümeye başladım. Havanın soğukluğu tüm bedenimi ele geçirirken dudaklarımdan fırlayan dumanlar eşliğinde pelerinime daha çok sarıldım fakat içimde adını koyamadığım bir belirsizlik vardı sanki korkuyla karışıyordu .  Gözlerimi yere eğdiğimde arkamdaki gölgeyi fark ettim . Hızla arkama döndüğümde kimsecikler yoktu tekrardan yere baktığımda ise gölge sayısı artmıştı hızla ardıma döndüm fakat yine kimse yoktu korkuyla yutkunarak kim olduğumu hatırlattım kendime lider Arthur'un kızı büyücü Hera . neyle karşı karşıya olduğumu bilmediğim için adımlarımı hızlandırdım ben hızlandıkça gölgeler artmaya başlıyordu o sırada fısıltılar duymaya başladım 

- O burada onu görmüyormusunuz o burada bizim için geri döndü 

 - Liderimiz burada herkesi çağırın onu herkes görmeli  o ölmedi .

duyduklarım karşısında afallamıştım kimi görmeliydik kim ölmemişti ? yoksa bahsettikleri kişi benmiydim . Etrafımda buz rengi parıltılar oluşurken bir kaç adım geriledim 

- Nerelerdeydiniz Efendim ? 

karşımdaki parıltı benimle konuşuyordu ve bana efendim diyordu oysaki onları tanımıyordum bile . Pelerinime daha çok yapıştım parıltılar her yerdeydi gidecek bir yerim yoktu onların arasında '' Hera '' ablamın sesi kulaklarımı doldururken omzumdan ardıma baktım orada değildi tekrar önüme döndüğümde ablam dibimde bitmişti . Çığlıklar atarak bir kaç adım daha geriledim . ablam Katharina korkuyla başındaki pelerini indirdi '' sakin ol tatlım benim Katy '' derin nefes alıp vererek kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum '' yolunda olmayan bir şeyler mi var yüzün .. '' sözlerini tamamlamasına izin vermeyerek hemen  yüzüme dokundum '' ne varmış yüzümde '' az önce olanlara anlam veremezken şuan aptal gibi gözüktüğüme emindim '' hiç sadece biraz solgun '' duyduklarım biraz daha rahatlatırken en azından yüzüme birşey olmamıştı '' babam bizi çağırıyor Hera ayin başlamak üzeri beni takip et '' Katharina tekrardan peleriniyle başını örterek yürümeye başlamıştı etrafıma biraz daha bakındıktan sonra ablamı takip etmeye başlamıştım Katharina'dan korkmuş olmalılar o gelince gittiklerine göre ondan korkuyorlardı . Katharina'nın peşinden ayrılmasam bu gece benim için daha eğlenceli olacak sonuçta bu ayin benim içindi .

Ayinin yapılacağı yere geldiğimizde farklı ailelerin yetkili büyücülerininde orada olduğunu gördüm bundan önce bir kaç daha ayin görmüştüm aslında ama bu daha farklı çünkü benim için hazırlandı. gecenin sonunda daha farklı bir Hera olacaktım daha güçlü bir kız . babamın yanına geldiğimde elleriyle pelerinimi indirerek benim için hazırladığı yüzüğü parmağıma taktı '' annenin '' yüzüğün anneme ait olduğunu duyduğumda yüzüme heyecanın verdiği gülümsemeyi yerleştirdim ondan bir parçayı artık taşıyacaktım bu benim için çok özeldi . bana gülümseyen katharinaya baktığımda yüzüğünü görmek için ellerine baktım ondada bir yüzük vardı ve bana annemize ait olduğunu söylemişti fakat şimdi de babam bana verdiği yüzüğün anneme ait olduğunu söylüyordu büyük ihtimal birden fazla yüzüğü olmalıydı bu düşünceleri kafamdan uzaklaştırarak ortadaki büyüyle yapılan ateşe doğru yürüdüm ve tam yanında durdum diğer büyücüler etrafımda çember olacak şekilde sıralandıklarında babam bir kaç adım öne ilerleyerek konuşma yapmak istediğini söyledi '' ölen büyücüler ve katledilen atalarımız için bu ayin farklı olmalı müttefiklerimize karşı artık farklı yaklaşmalıyız dostlarım bizi yurdumuzdan etmek isteyenler kendi planlarında çürümelidirler '' sözlerine son verirken babam bana dönerek ellerini bana doğru uzattı ve ellerindeki ışık saçaklarını  gökyüzüne doğru fırlattı '' sahip olacağın güçlerle asla karanlığın tarafında olmayacaksın kızım ''