The Mafia's Revenge

Chapter9

Kathana Smith-Walker's POV

'Akala ko sya yung makakatuluyan mo... but i want to say, im happy for the both of you, Kath'

Kinilabutan ako nang banggitin ni Atty. Samson yung nickname ko nayun.

Kath...

Atty. Samson ang nagiisang kaibigan ni Poul.

Ramdam kong tutulo na ang luha ko kaya tumalikod ako at naglakad papuntang bar island.

Pinunasan ko ang mga luhang pumatak sa aking pisngi at kinagat ang ibabang parte ng labi ko upang pigilan ang pagbagsak ng luhang nagbabadya nanamang tumulo.

Pagkalapit ko sa bar island ay kumuha agad ako ng Hard liquor, nagsalin ako sa baso at agad itong tinungga.

"Kathana" dinig ko ang pagaalala sa boses ni Johara

Nangmaubos ko ang nasa baso ay inilapag ko na ito sa sink at sinalinan ulit ito ng alak. Pinaglaruan ko ang yelo sa aking baso. Nahinto ako sa aking ginagawa nang biglang magsalita si Mang kepweng

"Ano ba nangyayari?" Inosenteng tanung ni Mang Kepweng

"Ikinasal na kayo" sabi ni Johar

"Hah? Yung kanina Kasal nayun? Bakit wala sa simbahan? Bakit hindi naka gown yung bride ko bakit walang bisita? Bakit hindi ako naka Tux? Baki----" hindi na nya natapos ang sasabihin nya nang magpaputok ako ng baril

Tumama ang bala ng baril ko sa picture Frame na nakasabit sa gilid nya

"Shut up!" Sabi ko sabay gulo sa buhok ko . binasag ko ang baso ko na may lamang alak. Tumingin ako sa mata nya na seryoso ngunit mababasa mo dun ang pagkabigla

"Gusto mong malaman kung bakit?" Tanung ko at ngumiti ng mapait

"6 years ago" pag uumpisa ko "nangako akung magpapakasal ako sa taong mahal ko ngunit ito ko ngayon kakakasal lang sa taong hindi ko mahal, ni pangalan mo nga hindi ko alam eh, ikaw ba? Kilala mo ba ko? Hindi diba?" Sabi ko at tumulo ang luha ko "ngayon sabihin mo sakin, dapat ba kitang iharap sa altar at ipakilala sa lahat?" Tuluyan ng tumulo ang luha ko at naiinis ako sa sarili ko dahil nakikita ako ng ibang tao na umiiyak kaya sa sobrang inis ko ay ikinasa ko ang baril ko at binaril ang mga figurine na naka display.

Nang maubos iyun ay nanghin ang tuhod ko at nanginig ang kamay ko kaya nabitawan ko ang baril at napasalampak nalang sa lapag.

Tinakpan ko ng dalawang kamay ko ang muka ko at dun umiyak ng umiyak.

"Im sorry" sabi ni Mang kepweng

Hindi ko sya pinansin. Kinuha ko nalang ang baril ko at pinunasan ang luha ko.

Dinaanan ko nalang sila at hindi na pinag aksayahan pang tingnan.

Pumasok ako sa kwarto at dun imiyak ng umiyak.

Magdamag iyak lang ako ng iyak . para akong batang inagawan ng candy. Kaya nagsumbong ako sa magulang ko.

Sana bimalik ako sa pagiging bat. Yung sarili ko lang yung iniintindi ko, yung wala akung pinuproblemang ganito.

Dati candy lang nakakapagpasaya sakin. Dati gusto ko lagi kong kasama yung Magulang ko. Dati sugat sa tuhod lang yung iniiyakan ko at hindi yung taong mahal ko.

Pagod na pagod na kasi ako! Pagod na kong mag pretend na hindi ako nasasaktan. Pagod na kong paniwalain yung sarili ko na buhay pa sila. Pagod na pagod na ko.

'Sana sa susunod Tadhana makisama kana, pagod na kasi akung makipag laban sayo, pagod na kung ipaglaban yung gusto dahil ikaw lang naman lagi ang nagtatagumpay, pinapagod ko lang ang sarili ko'

Ang pagmamahal na walang kasiguraduhan ay parang paglaban sa isang kompitisyon, kahit alam mo nang matatalo ka lumaban ka parin.

Sa sobrang hapdi ng mata ko kakaiyak ay hindi ko na namanlayang nakatulog na pala ako.