MISTAKE

chapter 1

Chapter 1

Blair's POV:

Awww...

Ang sakit ng ulo ko, literally..

Pero mas masakit pa din yung puso ko..hmp eto nanaman ako at bitter, ang tagal na nun, 4years? Hindi ko alam bakit ba affected pa din ako..siguro nga totoo ang kasabihang first love never dies..

Tama na drama,di na ako teenager,rich and successful na ako, i should be happy na naaabot ko na lahat ng pangarap ko..

Teka nga asan ba ako???wala akong maalala kagabi ah, ah oo!! Naalala ko nag babakasyon nga pala ako sa Vegas, a little relaxation for me, away from my work and real life...

Alam ko di ako nagiisa dito,asan na ba yun?!?

Sino tong katabi ko?!?!?

(wapak)

"aray!ano bang problema mo?!"

"chuck?!"

"ano ba!umagang umaga ha!"

"the hell!anong ginagawa mo dito?! Diba sa kabilabg kwarto ka?!"

"hinatid kita dito at antok na antok na ako!wag kang magalala di kita ginalaw noh!"

"kapal mo!di ko naman inisip yun!"

Nga pala sino si chuck? Di na siya iba saakin, grade four pa lang kilala ko na yan, mag kakaibigan ang magulang namin pati na ang buong family namin. Nung high school ako classmates kami niyan at close. Pero hindi ako nag share sakanya tungkol sa mga bagay na related sa puso..

Bakit?

Ewan ko, natatakot lang akong makita nya ang kahinaan ko..

"blair, uuwi na tayo ng new york mamaya ah,"

"oo nga eh. Balik work na ako bukas. Ang daming calls eh. Ang dami kong naiwan..ikaw kelan ka uuwi ng pinas?"

"aw.pinauuwi mo na ako?"

"di naman sa ganun, pero pano na work mo dun?it's been..."

" stop it, bahala na.ewan ko.pero B salamat ha, the best ka talaga na friend, salamat sa paglibre mo at pagsama sakin haha!"

"sos wala yun, para na kaya kitang kapatid..."

"maligo ka na at mag ayos in two hours aalis na tayo papauntang airport.."

"sige see you later"

Nag tataka kayo kung sino ako? Haha!ako nga pala si Blair cournellia garcia, 24 na ako at isang successfull na businesswoman sa new york. Mahaba ang kwento ng buhay ko. Madaming reason bakit ako nauwi dito sa new york.. Masaya naman ang buhay ko sa pilipinas eh. Kayang iprovide ng parents ko and needs ko pero i chose to be independent here. Dito na umiikot ang buhay ko for four years, hindi pa ako umuuwi. 

Miss ko na din ang pamilya ko.pero i have no choice. Gusto kong makalimot...

Siguro lahat kayo nag tataka kung anong dinadrama ko..

Pero siguro pag nalaman nyo lahat ng nakatago behind my sophisticated smile and stand maiintindihan nyo ako..