MISTAKE

chapter 20

Chapter20:

Blair's pov

Ang sarap ng gising ko..

Ganun pa din yung kwarto ko walang pinag bago...

Nag lubot ako sa buong bahay, wala talagang nag bago. 

I wonder kung pinupuntahan pa ito nila mommy..

Balik sa kawarto ko..

Yung gamit ko nung high school andito pa din.. May mga pictures pa din dito..

Pictures ng barkada..

Pictures namin ni nate.

Parang may tumusok ah.

Bakit ba kasi andito ako ulit? 

Ano ba?

Mahal ko pa ba si

Na--

Ehem.

Si nate?

Hindi ko alam  

Bakit ba kasi ako ganito.

Kumain ako ng breakfast na handa ng mga care taker namin dito.

Ang boring ng araw na to..

Nag trabaho nlng ako sa kwarto ko. Mga paper works..

Hanggang sa di ko namalayan gabi na pala.

Tumayo ako ng parangvwala sa sarili..

Ang weird ko grabe..

Hangang nasa may ilog..

Puno 

Na ako..

Eto yung lugar..

Kung saan nag tapat sakin si nate..

"waaaaaaahhhh!"

Ang sarap sumigaw. Ang sarap isagaw lahat ng burden sa puso ko.

Pagod na yung puso ko 

"ano?kamusta na kay0?! Ang saya nyo siguro noh?! Wala na kami ng prinsipe ko!"

Para lang akong tanga na naiyak dito..

Lumalakas na ang ulan..

Pero ang manhid ko na...wala akong pakielam..

"ang daya!kayo andito pa din,ganun pa din ang itsura since nung umamin siya sakin, pero ako nag bago na  binago ako ng bwiset na pag-ibig na yan..."

Kasabay ng pag buhos ng malakas na ulan ang aking pag iyak..

Wala akong cellphone at delikado na bumalik kaya wala din akong magagawa kung hindi ang umiyak dito..

"aaminin ko sa harap nyo!nasasaktan ako pag nakikita ko si nate! Naduurog ang puso ko! At oo mahal ko pa siya! Mahal ko pa siya after four years! Mahal ko pa siya after nya akong ipagpalit! Masaya na kayo? Talo ako! Habnag siya masaya ako binago ko ang sarili ko! I don't even know how to be happy anymore!"

Pago na ako emotionally at physically..

"ano ba?! Di ka napaagod?! Kung hindi mo kayang tumawa sa isang joke na paulit ulit then don't cry for the same thing over and over again! Talo ka na nga eh, lalo ka pang nag papatalo!"

Si chuck? How did he know na i'm here? 

"anong karapatan mong sabihin yan sakin? Palibhasa you don't know the feeling of being hurt at naiwan kaya mo nasasabi yan!"

Nag bago ang muka nya.

May nasabi ba ako?

Ang lakas ng ulan.. Wala kaming payong parehas..

"wala? Wg kang mag sasalita ng ganyan kasi hindi ka lang nasasaktan! Naging tahimik lang ako pero deep inside nadudurog na ako  ang sakit blair. Iniwan ako ni annie... Buti nga sayo alam mong may kapalit ka eh, ako wala. Ang sinabi lang nya wala daw akong direction sa buhay..."

Nagulat ako sa lahat ng sinasabi ni chuck.. Hindi lang pala ako ang nasasaktan dito..

"nung gabi ng reunion, she talked to me. Nag sorry siya. Akala ko makukuha sa isang sorry lahat. Pero hindi, kada makikita ko siya nasasaktan ako. Nararamadaman kong she wants us back pero hindi pwede kasi nga kasal tayo..pero hindi lang yon, sa sarili ko ayoko na... Minsan na nya akong sinaktan.. Nakakapagod.. Alam mo yung siya lang ang sineryoso kong babae? Sakanya lang ako nag risk na iopen ang puso ko, siya pala ang babasag.. Blair sa nangyare ngayon, i'm loosing something nobody knew i had...

My heart..."

Grabe ang mga narinig ko.

Si chuck na happy go lucky..

Nasasaktan din pala..

I hugged him..

Nadadalas ang pag yakap namin pero we need it..

He answered with a hug..

"sorry"

"shhh"

Nasa ilalim lang kami ng ulan ..

"chuck, pano mo nalaman na andito ako?"

"papaalala ko sayo bago mo ko naging asawa, naging magkaibigan tayo. You said you need to be alone eto lang ang naiisp kong lugar na pwd mong puntahan.."

Natameme ako dun ah..

"chuck..."

"buti na lang umulan, kasi ayoko balir na makikita mo kong umiiyak.."

Umuwi na kami noong mejo tumila ang ulan..

Naligo at nagbihis na din kami.. Dun kami sa kwrto ko natulog at sa kama ako sa sahig si chuck..

"chuck, salamat ha.."

"saan?"

"sa lahat.."

"wala yun.matulog ka na. Goodnight.."

"goodnight..""