1

Part 21 - there' s a way

Steff' s pov

Naku mukhang may problema si ma'am glen. Naririnig ko na parang nagka-emergency daw yung papa ni samantha kaya kailangan daw nito bumalik sa London.

Naku paano na ang magandang family celebration.

Ngayon ay nakasandal pa din si ma'am Samantha sa balikat ko and I can't explain the feeling.

Sobrang sarap talaga.

Nako

Wait

Wait

Gumagalaw siya.

Naku po.

Jusko po.

Hala jusmeyo marimar, nahiga na siya sa lap ko. Huhuhuhu.

Paano na to?

Help?

Help?

Ma'am glen, mamaya kana makipag-usap pwede? Tulungan mo ko dito.

Huhuhuhu.

Ma'am Samantha, wag ka naman ganyan.

Baka kasi kapag nagising ka, magulat ka, tapos mapatay mo ko.

Help tulong!

Nakakahiya talaga.

Tagaktak na ang pawis ko dito oh.

Ma'am glen!

Somebody there???

Tulongggggggg..

Kinikilig akoooooooo, at the same time natatakot. Huhuhu. Ma'am Samantha, why you do this?

Tumingin sa amin si ma'am glen habang may kausap sa telepono, at nag-thumbs up pa. Senyales daw ata ng pagiging mabuting kaibigan ko Kay ma'am Samantha dahil hinahayaan ko siyang mahiga sa lap ko.

Help me lord. Ayoko pong magsalita. Ingat na ingat lang ang mga galaw ko. At limitado. Please ma'am Samantha wag ka munang gumising, diyan ka muna sa lap ko. Ahhahahahhaha.

After 2 hours.

Hala walanjo paepal si ma'am glen.

Inialis na si ma'am Samantha sa lap ko.

Sinabi niya sa akin na baka nabibigatan na daw ako sa kanya kaya iniayos na niya ito ng pwesto.

Naku naman.

Sayang talaga oh....

After 3 hours....

Omg.

Gising na si mataray na maganda.

Ang awkward.

Magtutulog tulugan ako kunwari.

Glen: samantha.

Samantha: what??

Glen: your father had an emergency. He can't join us.

Samantha: it's okay. As always

Glen: I'm very sorry my daughter.

After 1 hour ulit ay nag landing na ang eroplanong sinasakyan namin at welcome south koreaaaaaaaaaaaaaaa. Whooooooooooooo

Glen : hey , two ladies. Let's go to the park.

Steff: park???? Seriously???

Okay ma'am.