Η Σοφία είναι ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι.Είναι όμορφη με γαλανά μάτια,
όμορφο χαμόγελο και ξανθα πλούσια μαλλιά. Έχει μία φυσιολογική ζωή με δύο εξαιρετικούς γονείς και ένα μεγάλο αδερφό.
Όλα αλλάζουν όταν ένα καινούργιο όμορφο αγόρι έρχεται στο σχο...
Έτρεχα ... έτρεχα όσο πιο γρήγορα μπορούσα αλλά ο άντρας που με κυνηγούσε βρισκόταν πιο κοντά μου καθε δευτερόλεπτο.
Βρέθηκα στο έδαφος ,έχοντας σκοντάψει σε μία ρίζα ενος δέντρου,με τον αντρα αυτόν να πέφτει πάνω μου ...
Όλα σκοτείνιασαν ....
Το ξυπνητήρι χτύπησε εκκωφαντικά δίπλα στα αυτιά μου με αποτέλεσμα να απλώσω το χέρι μου και να το ρίξω στο πάτωμα.Σηκώστηκα από το κρεβάτι μου απορημένη με αυτό το παράξενο όνειρο που έμοιαζε τόσο αλήθινό!!
Έχοντας συνέλθει, πήγα στο μπάνιο για να κάνω ντους.Αφού τελίωσα στράφηκα πίσω στο όμορφο και μεγάλο δωμάτιο μου και φόρεσα ένα χαριτωμένο συνολάκι, καθώς θα συναντούσα τις φίλες μου σε ένα cafe.
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
Κατέβηκα στον κάτω όροφο και βρήκα τον μπαμπά μου να κάθεται στον καναπέ και να παρακολουθεί τηλεόραση.
"Καλημέρα μπαμπάκα", τον χαιρέτισα.
"Καλημέρα υπναρού μου",είπε χαμογελώντας και εγώ του ανταπέδωσα το χαμόγελο.
Προχώρισα στην κουζίνα όπου βρήκα τη μαμά μου να φτιάχνει πρωινό. Μιλήσαμε μέχρι να ετοιμαστεί το πρωινό.Όταν καθίσαμε στο τραπέζι θυμήθηκα πως ο αδερφός μου δεν ήταν εκεί.Πήγα στη σκάλα και του φώναξα να κατεβει, αλλά ούτε φωνή ούτε ακρόαση.
Αφού φάγαμε το πρωινό μας πήγα προς την πόρτα."Που θα πας;" ρώτησε η μαμά μου.
"Θα συναντηθώ με την Αθηνά και την Ηρώ μαμά..."της απάντησα
"Εντάξει καλά να περάσετε και να προσέχεις!"μου είπε η μαμά μου.
"Πάντα!" απάντησα εγώ.
Και ξεκίνησα περπατώντας προς το cafe που ήταν μόνο ένα τετράγωνο μακριά.
[...]
"Μπορείς να το πιστέψεις πως σε τρείς εβδομάδες ξεκινάνε πάλι τα σχολεία;!", είπε η Αθηνά.
"Υπήρχε λόγος να το αναφέρεις τώρα αυτό;", παραπονέθηκε η Ηρώ.
*γέλια από όλες*
"Παρεπιπτώντος είσαι καλύτερα Ηρώ;", αναρωτήθηκα.
( Η Ηρώ βρισκόταν σε κατάθληψη, επειδή ένα ανόητο δεκαεξάχρονο αγόρι, ο οποίος είναι και συμμαθητής μας την απέριψε με άσχημο τρόπο αφού του είχε εξεφράσει τα συναισθήματα της )
"Φυσικά",απάντησε, αλλά εγώ καταλαβαίνω πότε λέει ψέματα .. έτσι αποφάσισα να αλλάξω θέμα.
"Θα'θέλατε να έρθετε στο σπίτι μου αργότερα;", τους ρώτησα.
"Ναι!!", απάντησαν και οι δυο ταυτόχρονα.
.....
( Το ξέρω είναι πολύ μικρό κεφάλαιο με συγχωρείτε ,απλώς σκέφτομαι την εξέλιξη της ιστορίας)
