Η Σοφία είναι ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι.Είναι όμορφη με γαλανά μάτια,
όμορφο χαμόγελο και ξανθα πλούσια μαλλιά. Έχει μία φυσιολογική ζωή με δύο εξαιρετικούς γονείς και ένα μεγάλο αδερφό.
Όλα αλλάζουν όταν ένα καινούργιο όμορφο αγόρι έρχεται στο σχο...
Εδώ και ένα μήνα περίπου βλέπω κάθε νύχτα εφιάλτες. Όμως δεν είναι φυσιολογικοί εφιάλτες όπως ολους τους εφιάλτες που βλέπουν οι ανθρωποι... νιώθω λες και όλοι αυτοι οι εφιάλτες συνδέονται με κάποιο τρόπο και αφορούν κάτι συγκεκριμένο!!
Δεν φτάνει αυτό, για κάποιον άγνωστο λόγο σκέφτομαι συνέχεια αυτό το παράξενο αγόρι. Πράγμα πολύ παράξενο γιατί δεν είδα καν το πρόσωπο του. Τέσπα σήμερα θα πάω με τα κορίτσια στο εμπορικό για να ψωνίσουμε. Ετσι σηκώθηκα νωρίς το πρωί και έκανα όσο πιο γρήγορα μπορούσα στο μπάνιο επειδή η ώρα 10 πρέπει να φύγουμε και είναι η ώρα 9 τώρα!
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Ντύθηκα απλά(🔝) και κατέβηκα κάτω για να φάω το πρωινό που έφτιαξε η μαμά μου.
Καταβρόχθησα τα σαντουιτσάκια μου και έφυγα από το σπιτι.Οι γονείς μου έλειπαν απ' το σπιτι γιατι ήταν δουλειά και ο αδερφός μου επίσης επειδή είχε μείνει στο σπίτι ενος φίλου του.
Περίμενα στη στάση του λεωφορείου, η οποία ήταν λίγο πιο κάτω απ' το σπίτι μου.Όταν το λεωφορείο έφτασε, μπήκα μεσα και κάθισα. Ευτυχώς δεν είχε κανενα μεσα, αλλά όταν κοίταξα πίσω μου είδα ένα αγόρι να κάθεται στις τελευταίες θέσεις.Και όχι ενα οποιοδήποτε αγόρι αλλά το αγόρι. Αυτή τη φορά όμως κατάφερα να δω ένα μέρος του προσώπου του... και αυτο επειδή έσκυβε κάτω.
Απ'οτι κατάφερα να παρατηρήσω είχε καστανόξανθα όμορφα μαλλιά και ήταν γυμνασμένος.
Ακόμα συνέχιζε να έχει σκυφτό το κεφάλι του έτσι συνέχιζα να τον κοιτάζω με περιέργεια, αλλά και ενδιαφέρον. Ξαφνικά ακούστηκε μια κόρνα αυτοκινήτου και το αγόρι σήκωσε το κεφάλι του με αποτέλεσμα να με δει να τον κοιτάζω έντονα. Κοκκίνησα και γύρισα γρήγορα απ'την άλλη.
Ειναι πολύ όμορφος!! Νομίζω πως έχει τα πιο όμορφα μάτια που είδα ποτέ μου! Εχει μεγάλα καθαρά πράσινα μάτια και χοντρά χείλη.
Το λεωφορείο σταμάτησε και εγώ ξύπνησα απ' τις σκέψεις μου και σηκώθηκα.Την ώρα που κατέβαινα τα σκαλάκια ρίσκαρα να ρίξω μία ματιά στο αγόρι και τον είδα να με κοιτάζει πάλι έντονα αλλά να γυρίζει αμέσως το κεφάλι του για να μην τον πιάσω να με κοιτάζει.
Τέσπα κατέβηκα κάτω και βρέθηκα μπροστά απο την πόρτα του σπιτιού της Ηρώς. Βγήκε έξω με χαιρέτησε και φύγαμε με το αυτοκίνητο για το σπίτι της Αθηνάς ετσι ώστε να πάμε όλες μαζι.
[...]
Εδώ και μία ώρα γυρίζουμε τα καταστήματα και είμαστε γεμάτες με τσάντες στα χέρια. Αγοράσαμε όλες από λίγες φανέλες, δυο παντελόνια και ένα φόρεμα καλοκαιρινό.
"Κορίτσια πρέπει να σας πώ κάτι.." μας είπε αγχωμένη η Ηρώ.
"Τι;" ρωτήσαμε.
"Δυστυχώς οι γονείς μου βρήκαν δουλειά στην Ιταλία και θα μετακομίσουμε εκεί σε μία εβδομάδα!" μας ξεφούρνισε.Τα μάτια όλων μας άρχισαν να βουρκώνουν...
"Όχιιι" είπα εγώ αρχίζοντας να κλαίω.Η Αθηνά χωρίς να πει τίποτα με δάκρυα στα μάτια αγκάλιασε σφιχτα την Ηρώ.
"Συγγ-νώ-μη κορί-τσια ..." μας απολογηθηκε με λυγμούς.
Συνεχίσαμε να κλαίμε αγκαλιασμένες για περίπου πέντε ολόκληρα λεπτά.
"Οκ οκ πρέπει να σταματήσουμε να κλαίμε και να απολάυσουμε τις τελευταίες μας μέρες μαζί." είπα αποφασιστικα εγώ.
"Έχεις δίκαιο" παραδέχτηκε η Αθηνά.
[...]
Όταν επέστρεψα σπίτι βρήκα τον αδερφο μου να κάθεται στον καναπε παρακολουθώντας στρουμφάκια στην τηλεόραση.Τον χαιρέτησα και ξεκίνησα να πάω πάνω αλλά όταν είδε πόσο χάλια ήμουν ήρθε κόντα μου και με τράβηξε στον καναπέ αγκαλιάζοντας με σφιχτα προσπαθώντας να με ηρεμίσει.Εγω όμως αντί να ηρεμίσω άρχισα να κλαίω πιο πολύ.Μετά από λίγα λεπτά σταμάτησα επιτέλους το κλάμα.
"Θέλεις να μου πεις τι συμβαίνει;" με ρώτησε με ενδιαφέρον.
Έτσι του εξήγησα ακριβώς όπως μου τα είπε και η Ηρώ.Αυτός με αγκάλισε και μου χαιδεψε τα μαλλιά.Κάθε φορά που νιώθω την στοργή και την αγκαλιά του αδερφού μου αισθάνομαι πολύ καλύτερα.
"Μην στεναχωριέσε βρε Σοφία μου θα έχεις εμένα μαζί σου." μου είπε προσπαθώντας να κάνει ένα αστείο για να χαλαρώσω. Νομίζω πως τα κατάφερε γιατί αισθάνομαι πολυ χαλαρή τωρα και τα βλέφαρα μου αρχίζουν να κλείνουν.
~Δύο ώρες αργότερα~
Εδώ και λίγα λεπτά έχω ξυπνήσει και περπατώ άσκοπα στο δωμάτιο μου.Δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι συνέχεια πώς σε ουτε μία εβδομαδα η φίλη μου θα φύγει και θα κάνω καιρό να την ξανάδώ!!Δεν φτάνει αυτό σε ούτε ένα μήνα φεύγει και ο αδερφός μου για σπουδές στο εξωτερικό... Α ξεχασά ακόμη κάτι που θα μου κάνει τη ζωή μου βαρετή .... Ξεκινά και το σχολείο !!
Ακόμη ένα βαρετό κεφάλαιο... συγγνώμη 💞💞 Αφήστε μου τα σχόλια σας και τα αστεράκια σας.
