Αγνωστα μονοπατια

Κεφάλαιο 3

"Ξύπνα βρε Σοφία ... Πόσες φορές χρειάζεται να σου πώ για να ξυπνήσεις;!;", με ξύπνησε η μαμά φωνάζοντας.

"Συγγνώμη μαμά απλώς ήμουν κουρασμένη και δεν καταλάβαινα τίποτα στον ύπνο μου ", της απάντησα .

Όταν είμαι κουρασμένη και κοιμάμαι - ή και χωρίς να είμαι όντως κουρασμένη- δεν καταλαβαίνω τίποτα. Αεροπλάνο να συγκρουστεί δίπλα μου δεν θα ακούσω τίποτα!!

Σηκώστηκα, πήγα στο μπάνιο, έπληνα το πρόσωπο μου, βούρτσισα τα δόντια μου και πήγα πίσω στο δωμάτιο μου.Φόρεσα ρούχα -το αγαπημένο μου φούτερ και το μαύρο κολάν μου- και ξάπλωσα λίγο στο δωμάτιο μου περιμένοντας τον αδερφό μου να βγεί από το μπάνιο για να πάω να μακιγιαριστώ.

Άκουσα την πόρτα του μπάνιου να ανοίγει και έτσι προχώρισα προς τα'κει.

"Καλημέρα αδερφούλα!Τι φάτσα είναι αυτή; " με ρώτησε ο Αλέξαντρος.

"Τί έχει η φάτσα μου δηλαδή;", τον ρώτησα ενοχλημένη.

"Ασχημόφατσα είναι...", με πείραξε ο αδερφός μου. Το ξέρω πως με αστιεύει αλλά πάλι νευρίασα μαζί του είτε το είπε για αστείο είτε όχι!!

"Κοίτα τη δική σου ρε!!Θα με κοροιδέψει ο ηλίθιος εμένα.. άντε φύγε από μπροστά μου... " του είπα θυμωμένα.

"Ο,τι πείς αδερφούλα!", μου απάντησε φεύγοντας.Πήγε στο δωμάτιο του αφήνοντας με μόνη μου στον διάδρομο.

" Έπιτέλους!!"

Μπήκα στο μπάνιο, μακιγιαρίστηκα ελαφρώς και κατέβηκα κάτω στο καθιστικό όπου βρήκα τον μπαμπά μου να παρακολουθεί τηλεόραση.

" Καλημέρα μπαμπά. Δεν θα πας στη δουλειά σήμερα;", τον ρώτησα.

" Καλημέρα πριγκίπισσα μου. Όχι είναι Σαββατο. Σήμερα δεν είναι η μέρα μου, αλλά του Μάριου.", μου απάντησε ο μπαμπάς μου.

Ο Μάριος είναι ο συνεργάτης του μπαμπά μου και καλύτερος του φίλος... και τα Σαββατα δεν δουλεύει ο πατέρας μου αλλά ο κολλητός του. Οπως καταλαβαίνετε δουλεύουν μία με μία.

Τέσπα πήγα στην κουζίνα όπου βρήκα πάλι τη μαμά μου να πλένει τα πιάτα.

" Καλημέρα κούκλα μου.Θες πρωινό;", με ρώτησε μόλις την χαιρέτησα.

"Όχι μαμάκα. Συνεννοηθήκαμε εχτές με την Ηρώ και την Αθηνά και θα πάω σπίτι της Αθηνάς. Κάτι θα έχει εκεί να φάμε..."

" Εντάξει Σοφία μου, αλλά όχι να μείνεις νηστικη.. το υπόσχεσαι; Τώρα τελευταία σε παρακολουθώ και δεν τρώεις αρκετά για την ηλικία σου!", μου είπε ανήσυχα η μητέρα μου.