JONGIN OC STORY - SADECE ✔

Sadece 5.

Bugün karşına çıkmaya cesaret ettim Jongin.. Bir alışveriş merkezinde karın ve çocuğunla beraber yemek yiyordun. Karşına çıktım. Bana güzel bir gülümseme sundun..

''Jongin beni hatırladın mı? ''

''Ah evet liseden arkadaştık değil mi? ''

Beni böyle tanımladın. Öldürücü gülümsemeni de ekledin.. Karın da gülümsemişti. O an çok kötü hissettim. Bu tabloya ait değildim. Sana biz seninle sevgili olduk Jongin demek isterdim ama o zaman biz 17 yaşındaydık Jongin. Şimdi ise 28.

Ben seni hala unutamayan takıntılı biriydim belki de. Doğrusu senin yaptığındı bu yüzden kızmıyorum sana. Gülümsemiştin bile daha ne kadar nazik olabilirdin ki? Sonra çok şaşırdığım bir şey yaptın.. Karına döndün.

'' Biz lisedeyken beraber takılmıştık. O benim ilk sevgilim onunla ayrılır ayrılmaz seninle tanıştık. Çok komik günlerdi değil mi? ''

Son cümlende bana dönmüştün. Nefes alamadığımı hissettim. Çok utanmıştım. Ve nedense kötü hissetmiştim. Beni hatırlıyordun ama böyle tanıtman bilmeme rağmen kötü hissettirdi. Küçüklüğündüm ben senin, hiçbir şeyin değil.

'' Kızı utandırıyorsun, Jongin. ''

Sonra bana döndün yine gülümsedin..

''Hiç değişmemişsin. ''

Evet Jongin, sen geri dönersin diye hiç değişmedim. Hep sana ait kalayım diye.

''Bıraktığın gibiyim. ''