Mijn onuitstaanbare ouders <VOLTOOID>

Hoofdstuk 1

'Milaaaa! Kom je nog?? Het eten staat op tafel!' 'Jahaaa ik kom al!' ik haal mijn oordopjes uit mijn oren en zet de muziek stil. 'Pffff..... moeders.... altijd dat geschreeuw...' mompel ik. Langzaam loop ik naar beneden. Ik kijk naar de eettafel, en ja hoor; er staat niets op tafel. 'O liefje, als je dan toch beneden bent, dek je meteen even de tafel?' Mijn moeder staat gewoon nog te koken. 'Mam! Het eten was nog helemaal niet klaar!' 'Nou ja, het is bijna klaar , kleine moeite toch?Om even de tafel te dekken?'

O hoi! Ik ben me helemaal vergeten voor te stellen! Ik ben Mila. Ik woon in 1 huis met mijn ouders,een broertje en een baby zusje Nora. We hebben een hond Luca, en ik heb een fret Pip. Ik heb een oudere zus Francien, maar die studeert aan de medische universiteit van Groningen. Ik sta er dus helemaal alleen voor. Vandaar dat ik dit verhaal schrijf! Ik ga hierin schrijven wat ik allemaal meemaak. En dat is best veel kan ik je vertellen. 

*******************************************************************

ERGERNIS 1

Dat ouders je altijd te vroeg roepen voor het eten! Mijn moeder roept me altijd, en dan kom ik beneden, en dan staat er niets op tafel... Dat betekend: weer de tafel dekken... Want Nora kan het niet doen, en Flip zegt dat hij het niet kan. Ik weet wel beter. En als ik te laat beneden kom word ze boos! Tss...

*******************************************************************

'FLIP! ETEN!' Mijn kleine broertje komt langzaam de trap  af. 'Hehe,eindelijk, ik dacht dat je door de wc was gezakt.' zeg ik spottend. 'Nou, als jij je periode hebt is het nog veel erger!En dan ben je ook nog niet te genieten!' Hij grist de pollepel uit mijn handen, en slaat keihard op mijn hoofd. 'Mam!Flip doet weer irritant!' ik zucht diep. Wat is dat kleine kreng toch vervelend. 'Jongens, nou is het wel weer genoeg. We gaan gewoon eten, ik wil geen  ruzie aan tafel.Ik wil er niets over horen' 'Maar mam!' probeer ik. 'Sttt, helemaal niets Mila. Hoe was jullie dag vandaag?'                     Ik trek een kop als een oorwurm als Flip schijnheilig begint te vertellen over hoe leuk het was op school. Sinds hij 10 is denkt hij helemaal dat hij alles kan maken. Pff.... En dan trekt mijn moeder hem ook nog steeds voor...

'Mila? hoe was jouw dag vandaag? Je kreeg vandaag toch dat wiskunde proefwerk terug?' Ik schrik op uit mijn dagdroom waarin ik Flip aan het vermorzelen was. 'Eh, ja....' Ik ben heus niet ineens mijn cijfer vergeten of zo ; ik had een 3... En dan nadat ik een week had zitten blokken voor dit proefwerk! Maar dat hoeft mijn moeder echt niet te weten. ze is de laatste tijd zo gestrest als het om cijfers gaat, echt irritant. 'Ik had het nog niet terug gekregen, hij was die van mij vergeten.' Ik zeg het zonder ook maar iets te verraden. 'O. Wat jammer, maar je hebt het vast goed gemaakt!' mijn moeder kijkt tevreden. Pfhoe.... Gelukkig, ze had niets door. 'Mila, was dat die toets die op je bureau lag? Daar had je toch een 3 voor?' Flip kijkt als een engeltje, zo heilig. Wat een snitch. 'Een 3?! Mila! Je liegt zomaar tegen me?! En je zei nog wel dat je zo goed had geleerd!' mijn moeders gezicht is van "tevreden" naar "heel erg kwaad" gegaan. Ik zie dat Flip zich verschuilt achter zijn mouw om niet te lachen. 'Flip! Vies snotjong! Wat ben jij een verrader zeg!' 'Mila! Naar je kamer! Dit soort taalgebruik tolereer ik niet!Ik hoef je de rest van de avond niet te zien, je gaat maar slapen.'mijn moeder staat te koken van woede, maar het doet me niets. Ik ben ook hartstikke kwaad 'Mooi! Kies maar weer voor Flip zijn kant!'schreeuw ik terug 'Papa gaat hier ook van horen als hij thuis is!' mijn moeder is woedend. Ik loop stampvoetend naar boven, en laat me op mijn bed vallen. Moe , maar vooral nog heel kwaad, doe ik mijn pyama aan. En dan, na een tijdje, val ik piekerend in slaap.