Mijn onuitstaanbare ouders <VOLTOOID>

Hoofdstuk 12

Sofie en ik zitten samen op de bank, met 2 grote bakken Ben&Jerry's en 4 seizoenen van Gooische vrouwen. We liggen dubbel van het lachen, en we denken helemaal niet meer aan onze zorgen. Na een paar uurtjes moet Sofie naar huis, en als ik haar heb uitgezwaaid kijk ik op mijn mobiel. Gelukkig, geen berichten van Tim. Maar wel een bericht van Dennis.

Dennisje ;) Hey, zin om iets leuks te gaan doen?

Mila Nou, ik ben niet echt in de stemming...

Dennisje ;) Wat is er?

Mila Niets....

Dennisje ;) Ik kom eraan

Vijf minuten later gaat de deurbel. Langzaam sluip ik naar de voordeur. Ik pak de stalen buis, en ik trek met een zwaai de voordeur open. Daar staat Dennis. Ik zucht, gelukkig het is niet Tim. 'Zo, ben je een ninja geworden ofzo?' Lacht hij. Maar ik kan er even niet om lachen; ik ben doodsbang. Ik laat Dennis binnen, en schenk een glas sinas in voor ons. 'Wat is er Mila? Is het iets met Tim?' Hij begrijpt me meteen. Ik voel dat de tranen weer in mijn ogen springen. Dennisziet het ook. Hij trekt me tegen zich aan. 'Je kan me alles vertellen hè?' 'Tim was hier vanmiddag, hij was boos over de foto van ons op Insta. Hij werd agressief en schreeuwde dat hij wilde dat hij nooit verliefd op me was geworden... Toen heb ik hen gedumpt. Ik heb Sofie geappt of ze langs wilde komen, maar toen ik de krabt wilde pakken stond Tim met een mes in zijn gand voor de deur... Hij bedreigde me, en voelde onder mijn shirtje. Sofie kwam net op tijd, en ze sloeg hem met een buis. Hij is weggerend, maar voordat hij weg reed schreeuwde hij; " Ik pak jullie nog wel! Sletjes, dat worden jullie!" Het was zo eng Dennis...' snik ik. 'Ik ben blij dat jij er voor me bent.' Dennis voelt echt als een broer voor me. Ik hoor de deurbel gaan. 'Momentje, ik ben zo terug.' Zeg ik tegen Dennis. Als ik door het raam kijk zie ik Tim staan. Ik sluip naar de keuken, en grijpt het keukenmes. Ik zwaai de deur open. 'Wat kom je doen? Ik had toch gezegd dat ik je noet meer wilde zien?' Ik hoor mijn sten schokken van angst, maar ik houd me sterk. 'Wat is er?' Vraagt hij verbaasd. 'Doe nou maar niet zo ontschuldig.Ik wil dat je vertrekt.' 'O nee... Is Fabian langsgeweest?' 'Wie is Fabian?' Vraag ik achterdochtig. 'Mijn tweelingbroer . We zijn een eeneiige tweeling. Hij is een oaar jaar geleden het criminele circuit in gekomen, en hij was een loverboy. Ik wilde hem niet meer zien, maar laatst heb ik belsoten om hem te vergeven. Hij vroeg naar mijn vriendin, jij dus, en hoe het ging. Ik heb heel trots alles over je verteld, omdat ik dacht dat hij zijn leven gebeterd had.' 'Nou ik heb nieuws voor je. Als je al überhaupt de waarheid spreekt. Fabian was hier vanmiddag. Hij heeft me erin geluist. Hij deed zich voor als jou en hij heeft me bereigd.' Ik zie Tim's ogen groot worden. 'Hey, kom je nog?' Dennis komt aanlopen uit de kamer. 'Ehm Dennis, ik praat je een andere keer wel bij. Maar ik wil nu even alleen met Tim zijn.' 'Oke, dat begrijp ik .' Zegt hij, en hij trekt me in een knuffel. 'Maar als je iets verkeerds doet, dan weet ik je te vinden. Mila is als een zusje voor me, en als je haar kwetst dan maak ik je af.' Zegt Dennis achterdochtig tegen Tim. Dan loopt hij de deur uit. Ik laat Tim binnen. 'Het spijt me. ' mompelen we alle bij tegelijk. Dan trekt Tim me tegen zich aan. 'Ik hou van je Mila .' Fluisterd hij.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Sorry guys, dit is alweer het laatste hoofdstuk! Er komt nog een Epiloog en een dankwoord, maar dan is het  afgelopen... Ik heb helemaal geen inspiratie meer voor dit boek; de koek is echt op. Ik vind het ook fijn dat ik me nu weer volledig kan richtem op de andere verhalen: De bezemkast en Een tijd om nooit te vergeten.Laat in de comments weten wat jullie van dit verhaal vonden! Vergeet niet te stemmen, en te volgen!
Xx 💗😢