Artık hastaneden cikmistik.Ben hala Murat'ın gözlerine pişmanlıkla da baksam o bana bu konu hakkında suçum olmadığını söyleyip duruyordu. Onun bu hallerini görmek bana aci veriyordu. Ama bir yandan da bu olayın iyi olduğunu da düşünmeden gecemiyorum değil. Belki bu kaza olmasaydı şuan beraber olamazdık ya da diğer bir deyişle şuan salya sümük agliyordum. Nihayet eve gelmistik. Aslında Murat kendi evine gitmek istiyordu fakat kötü durumdaydı ve buna asla izin vermezdim.NEVER NEVER NEVER!!!!!!
****************
"Makarnalar nerde Esin" diye bağırmaya başladı. Yanina gittim ve makarnayı alıp kaynayan suyun içine koydum. Bu adam hiç soz dinlemiyordu. Ona oturup dinlenmesini söylemiştim ama inatla söz dinlemiyordu. Pişen makarnayı süzdükten sonra tabaklara koyup servis ettim. Yemeği hızlıca yedi ve masadan kalktı. Anlaşılan sofrayı toplamak istemiyordu. Neyse olsundu sofrayı ben toplardim. Etrafı topladıktan sonra iceriye, Murat'ın yani gittim. Bir an gözlerim doldu. Sonra yanaklarimdan bir damla yere düştü. Murat şaşkınlıkla bana baktı. O an öyle bir boynuna yapistim ki resmen boynu kopuyordu. Ama bu halinden şikayetçi değildi. Ve ona "Sen benim karanlık hayatimi aydinlatan bı ışık oldun zamanla ve şimdi.... Şimdi evlilik yolunda ilerliyoruz. Ama bana bı söz ver. Sen de annem gibi gitme tamam mı?!" Bana bakan gozler bir an için dolmuş hatta o yaşlar yanağından bir nehir misali akmıştı. "Seni nolursa olsun bırakmayacağım. Seni bıraktığım gün bende ölürüm sende. Bunu ikimiz de çok iyi biliyoruz." Sonra kulağıma eğildi ve
" Sevgisi gerçek olmayanlar korkak gibi kaçar" dedi.....
İşte aradığım cevapp
