CHOSEN (Completed)

Chapter 1- Signs

Bernadette's Pov:

Ilang beses pa akong lumingon sa likuran ko, pati sideviews tiningnan ko pero kahit anong tingin ko normal lang talaga ang nakikita ko.

Ang malapad na kalsada, ang mga in-house establishments sa magkabila ko at ang mga puno na natatanaw ko na ilang hakbang na lang ay malalampasan ko na.

Malapit na ako sa Saint Runes Academy, ang eskwelahan kung saan ay nasa pang-huling taon na ako ng high school.

Ito din lang ang tanging eskwelahan na may kompletong anemeties mula sa dorm at may sarili din itong kagubatan na nasa hangganan ng lupain nito.

"Guni-guni ko lang yata iyon," sabi ko sinampal-sampal ko pa ang pisngi ko.

Nitong mga nakaraang araw kasi ay kung ano-ano na ang nararanasan ko.

Kung ano-ano na din ang nakikita at nararamdaman ko. Mga bagay at nilalang na sa telebisyon ko lamang nakikita. Pilit nila akong kinakausap at hinihingan ng pabor, bagay na kinatatakutan ko.

Kung dati ay pinapantasya kong makakita ng mga kakaibang nilalang, ngayon ay hindi na. Tinalo ko pa ang suminghot ng isang box ng katol sa sobrang paranoid ko. Nakakatakot na kasi itong mga nararanasan ko,
na nagsimula lamang two weeks ago.

Malapit na din akong maniwala sa mga bulong ng mga multong ligaw sa akin. Hindi naman talaga sila bumubulong, parang dinadala lang ng hangin ang mga mensahe nila bagay na ipinagtataka ko. Nakakapagtaka naman kasing naririnig ko ang sinasabi ng hangin.

Ilan sa paulit-ulit na hatid sa akin ng hangin ay ang tungkol sa nalalapit na kaarawan ko. Wala ng dalawang buwan bago ang birthday ko. Anong kinalaman ng pagpapalit ko ng edad?

At hindi ko talaga maintindihan ang lahat ng ito. Kumbaga, out of my beautiful imagination na. Hindi na maipaliwanag ng siyensya!

Minadali ko ang paghakbang at halos tumakbo na nga ako para lamang makalapit sa tarangkahan ng eskwelahan. Grabe naman kasi tong school na 'to, ilang hilerang puno muna sa magkabilang gilid bago ang tarangkahan.

Napangiti pa ako ng malapit na akong makapasok. Wala din akong makitang ibang estudyante.

Sabagay, maaga pa naman kasi talaga. Ala-sais palang ng umaga at mamaya pang alas-otso ang simula ng klase. Na-tripan ko lang agahan ngayon dahil may mga assignments pa akong kailangang tapusin.

Kumaliwa ako pagkalampas ko sa main gate. At didiretso na sana ako sa library na g bigla nalang may lumitaw na estudyante sa harapan ko.

"Ay kabayong nagkakatol!"

Napatingin ako sa estudyanteng nasa harapan ko at halos manlaki ang mga mata ko. Maputlang labi at kulay. A lame and lifeless smile.

Lifeless. Pero hindi s'ya katulad ng mga nakikita o napapanaginipan ko. There's something with her na tila humihila sa akin.

"Sandali. Huwag kang matakot."

I looked at her. Lifeless and harmless naman s'ya kaso nakakapangilabot pa din ang makipag-usap sa uri n'ya.

"Ako? Gusto mong makausap?" Tinuro ko pa sa sarili ko. Hindi ako makapaniwalang nakakausap ko ang uri n'ya.

"Kaibigan ako Bernadette. Hindi mo ako dapat katakutan," sabi pa n'ya with her lame smile again.

Saglit akong natulala, "Anong kailangan mo sa akin? You're not a human, spirit ka."

"Tama ka, pero maniwala kang kailangan mo mg tulong ko. Lalo na at hindi mo pa nalalaman ang tunay na katauhan mo."

Medyo kinabahan ako sa sinabi n'ya. "Anong ibig mong sabihin?"

"Huwag kang mag-alala, malalaman mo.din ang lahat. Hindi nga lang ako ang dapat na magsabi niyon sa'yo."
Sabi n'ya at bigla na lang naglaho.