'Breng hem bij me,' zei hij.
Het wezen verdween uit de kamer, en even later ging de deur weer open. Een elf kwam binnen lopen. Hij liep rechtop, trots, als iemand van adel, met zijn handen op zijn rug gevouwen. Over zijn schouders lag een donkergroene, bijna zwarte mantel, die aan de uiteinden bewerkt was met zilverdraad.
'Is het gerucht wat in mijn gangen rondgaat waar? Vertel het me.' Hij keek de elf doordringend aan. Hij wist het antwoord al lang. Hij wist alles al.
'Het is waar, Meester,' zei de elf. Hij probeerde zijn trots en zelfvertrouwen te behouden, maar de meester had iets in zich wat die kracht leek af te zwakken.
'Het ontbreekt het mensenkind aan dapperheid, onverwachte hulp moest op haar pad komen.' Op het raamkozijn streek een uil neer. Een uil met ogen als alle sterren van de hemel. 'Dag, vriend,' zei hij. Zijn mondhoeken trokken iets omhoog, als in een kleine glimlach, toen het dier op zijn schouder ging zitten. Alleen wist niemand of dit een glimlach uit vriendelijkheid of uit voldoening was. Want altijd waren zijn ogen dezelfde koude kilte. Hij streek met zijn vingers over de veren van de uil.
'Wat is uw bevel, Meester?' sprak de elf weer. Hij was even van zijn stuk gebracht door de lange stilte die er was geweest.
'Vind hen. Doorkam het hele woud. Kijk verder dan de kant die in de schaduwen ligt en neem onze vrienden mee.'
De elf knikte. Met ietwat tegenzin ging hij op pad, zoektochten waren niks voor hem. Liever vocht hij, of jaagde hij op wilde dieren. Maar wat de Meester hem beval, zou gebeuren.
----------------
Hoi!
Ik ga niet teveel zeggen over dit hoofdstuk XD maar ik hoop dat jullie het leuk vonden! Dit soort hoofdstukken zullen jullie waarschijnlijk vaker tegenkomen in dit boek. Ze zijn dus niet geschreven vanuit de POV van Raynin, maar van iemand anders. En als je nu denkt: 'Huh? Van wie?' Dat is voorlopig nog een mysterie :) (Wow dat rijmde XD) Ik ben ook benieuwd wat jullie van dit verhaal vinden! Dus ik zou het leuk vinden als jullie een reactie achterlaten! :)
X Rosalie
YOU ARE READING
Hope
Viễn tưởngDaar stond hij. Een dikke mist bedekte zijn land. Zoals altijd. Met een voldane glimlach keek hij naar zijn dienaren. Ze zouden alles voor hem doen, al was het tot de dood. Binnenkort zou hij de macht in handen hebben, daar was hij vol van overtuigd...
