Başını bilmediğim bi hayatin ortasında yım, sonunu bekliyorum. Hayat aci tatlı yaşanıyordu nede olsa, bende kendimi hapsettim bilinmeyen tarafa, içime. Orda rahattim. orda hic kimsenin kimsesiyim. Orda bir kız çocuğuyum. Özgürüm. İstediğim kadar kıza biliyorum. kufredip bağıra biliyorum. Masal bile yasaya biliyorum. Mutluyum sanki.
Beni babamın olmadığı parasiz da yaşayabileceğim bir dünya götürünüz. orda size mutluluk satabilirim. Huzuru anlatabilirim. Lüks ve konforsuz da çok da güzel yaşanır, yasabiliriz, uzun uzun anlatıp tartışa biliriz mesela. Mesela, sevginin tek ilaç olduğunu, onsuz yaşamayacagımızı konusuruz uzun uzun. Sen de kendi doğrularının olduğu dünyayı anlatırsın, uzun uzun. Ben dinlerim, sabaha kadar dinlerim. ölene kadar. Masal bitinceye kadar..
Son..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kayıp Şehirin Kızı
Non-FictionSözleri miydi bu gönlümü ferahlatan, sesinin tınısıydı belki beni karanlıktan kurtaran. Bana uzattığın el kayıp şehirlerimi aydınlatı, yolumu açtı. Gözlerim karanlığa öyle bi alışmış ki, korktum önce, elimi uzatmaya sana, korktum... Kanamakta...
