Garip, gariban, sefil, arsız, yüzü kızarma yı bırak utanmayı unutan aciz kullar mıyız bir çoğumuz..
Kuralları yıksak, engelleri aşsak, düşmeden takılmadan koşsak, hep sevilsek, hep Gülümseyip espiri yapsak, mutlu zamanlarimiz hic dinmese bitmese mesela..
iste öle bi dünya yok.. Olmayacak da. Olmayacak şeyler isteme kimseden çocuk, sen bu çağın çocuğusun. Öl, acı çek. kanasın ellerin dizlerin ama maskeni tak, gizlen. Görmesin seni düşmanın dostun, kendini kendine saklanmayı öğren çocuk. başkası ağzına sıçmasın, seni acıtmasın, dikkat edeceksen, çevreni güvenli tut çocuk..
Büyüyünce her şeyi değiştircegine inanırsın , herkese kafa tutabilir,düştüğünde kolayca kalkabilir , düşmanını tanıyabilecegini sanırsın.. Keske boyle olsaydı degil mi ? Oysa gerçek ole olmayacaktır. Sen büyüyünce daha fazla kanayip daha fazla üzülüp daha büyük dert sahibi olursun.. sorumluluk yüklerler sırtına, sen altından kalkabilirim düşüncesiyle çabalar durursun.. Hayat büyüdükçe ağırlaşır.. Ve sen büyüdükçe çökersin... Günahların daha büyük olur, ruhun daha karamsar , güvencin olmaz mesela..kurdugun hayallerin altında kalır bogulursun. ölmek kurtuluş sanıp ölümü anarsın.
oysa cehenneme giden kapıdır sana ölüm ..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kayıp Şehirin Kızı
Literatura FaktuSözleri miydi bu gönlümü ferahlatan, sesinin tınısıydı belki beni karanlıktan kurtaran. Bana uzattığın el kayıp şehirlerimi aydınlatı, yolumu açtı. Gözlerim karanlığa öyle bi alışmış ki, korktum önce, elimi uzatmaya sana, korktum... Kanamakta...
