Treinboy

Dino onderbroek

'Gaat het?' vraagt een jongen achter mij. Of het gaat. Ja, hoor lig hier prima op de vieze winkel vloer, gezicht plat op de grond en met mijn blote kont naar boven gestoken. Me oude onderbroek als showmodel ten toon gesteld aan de bezoekers. Het spotje staat er al op zeg maar. Hopelijk zie je niet mijn bilspleet tussen een van de gaten in de onderbroek, want dat zou echt gênant zijn. Alleen me been slaapt een beetje, door de afknellende broekspijp. Maar verder gaat het wel goed. Leuk dat je het vraagt.

'Mama, iemand in zijn onderbroek.' Zegt een klein jongetje gierend. 'Niet wijzen, Tomas. Dat is onbeleefd.' Zegt de moeder.

Kan het nog erger worden...

Wanneer ik wil bewegen hoor ik een scheur. Nee. Nee. Nee. Ik blijf dood stil liggen. Mijn handen beginnen te zweten.

Twee sterken armen trekken me van achter omhoog. Als ik op me benen sta, laat hij me los. 'Zo, veel beter nu je weer staat.' 'Haha, ja' lach ik ongemakkelijk. Als ik me om draai kijk ik recht in de ogen van twee prachtige poelen. Mijn prins, denkt mijn onbewuste, die verslaafd is aan doctor romannetjes.  Waarop de cover van het versleten boek wanhopige vrouwen aan de borst hangen van geschoren apen. Mijn benen beginnen weer te trillen. 'Haha, ja' zeg ik weer. Maar dan dromerig. Er verschijnt herkenning op het gezicht van de jongen voor me. De roze hartjes boven mijn hoofd springen kapot. Het voelt alsof ik een bak met ijskoud water over me heen krijg.

'Heey' zeg ik ongemakkelijk.

'Omg, de jongen waar jij naar het kruis staarden' fluistert Lea achter mij. Waar heeft Lea gezeten toen ik haar nodig had? In haar hand heeft Lea een elegante kanten string.

'Heb ik dat gedaan? Je hele onderbroek is kapot. Sorry, laat me een nieuwe voor je betalen.' zegt de trein jongen. 'Nee, hoeft niet' 'Nee, echt je bent al door mij gevallen' Eerder opgevangen. Anders was ik waarschijnlijk nok-out op de grond gegaan, door mijn gestuntel. Maar dat hoeft hij natuurlijk niet te weten.  'Ja uh haha. Dank je. Eerst maar even omkleden hé.' Wanneer ik wil lopen besef ik dat me benen nog steeds geboeid zijn in de k*t broek. 'Lea, vind je het erg om te helpen.' Piep ik uit. Met een arm om Lea's schouder hup ik als een oud versleten konijn naar de paskamers. Met die vervloekte bordeaux rode gordijnen. Als ik de gordijnen dicht trek vallen ze van hun reling af.
Ik krijg zin om te plekken als een kleuter te gaan janken, gewoon waar ik sta met mijn broek op me knieën. Ik plaats daarvan hup ik met opgeheven hoofd naar het pashokje ernaast.

Als ik bij de kassa sta met Lea, komt de knappe trein jongen naar me toe gelopen. O, dropjes. Ik dacht dat hij al weg was. 'Ik betaal haar aankoop.' zegt hij. Welke aankoop? Snel graai ik uit de bakken naast me een kanten gevalletje en plof het met smak op de toon bank. 'Ow, een spannende avond', zegt een stereotiep van een Amsterdamse gay verkoper. Hij knipoogt naar de trein jongen. Ik voel mijn wangen rood worden. 'Kijk is, meid.' Ik gris het roze tasje uit zijn handen en sprint de winkel uit.

'Nu heb je wel een nieuwe onderbroek.' Probeert Lea me op te beuren. Wanneer we de winkel uit lopen, wil ik troost ijs. Op de Amsterdamse Kalverstraat staat het vol met toeristen. 'Amber het geeft niet, het had iedereen kunnen overkomen. Naja niet iedereen. Wat ik probeer te zeggen is dat..' gaat Lea door. Ik stop met lopen en staar naar een meisje met een softijsje. Mijn ijs, zegt het grommend dier in me. 'Wil je een ijsje?' Vraagt Lea naast me. Ik geef haar een pruillipje en puppy ogen. Ze moet lachen. 'Oké ik trakteer je.' Zegt ze.

Even later zitten we met ons ijsje op een bankje bij het water aan de gracht. Genietend lik ik de spikkels van me softijsje. 'Ga je me missen volgend jaar?' Verbreekt Lea de stilte. Ik kijk haar verbaast aan. 'Natuurlijk ga ik je missen.' zeg ik 'We blijven toch ik contact?' Vraagt ze. Lea gaat na de zomervakantie in Groningen studeren en ik in Rotterdam. 'Zeker en in het weekend ben ik waarschijnlijk thuis.' Zeg ik. Lea kijkt opgelucht. ' En Mathijs dan?' Vraag ik. 'Die studeert ook in Groningen.' 'Dus je word echt een plattelands meisje.' Zeg ik. Ze doet een boerse stem na. Ik moet daar hard om lachen. 'Hmm, nee. Ik word meer een echte student. Ik denk dat ik bij een studenten vereniging ga. En dan ga ik in de middag als me college afgelopen is bier drinken.' Zegt ze blij. Daar moet ik om lachen. 'Je lust niet eens bier.' Nee, klopt' zegt ze en ze trekt een vies gezicht. Daardoor moet ik nog harder lachen. Per ongeluk laat ik me ijsje vallen. A, men. 'O, Amber wat zou ik toch zonder jou moeten.' Zegt Lea. En ze omhelst me blij.

~~

Auteurs note:

Haha ik lach me dood. Dat was weer een hoofdstuk! Yeah.
Vertel me wat me wat je er van vind. Of niet. Of wel. Wel. Niet. Wel.

Hou van jullie <3