Yine yalnız başına oturuyordu okul çıkışı bir parkın bankında her zaman olduğu gibi yine düşünüyordu. Çok fazla soru vardı düşünmek için cevap bulmak için. Fakat sıkılmıştı bu sorulardan ve cevaplardan. Oysaki soru sormayı ne kadar çok severdi. Meraklı biriydi fakat artık merak etmiyordu etmek istemiyordu hiçbir şeyi. Bir şeyler öğrendikçe canı daha çok acıyordu çünkü biliyordu bunu. Fazla dusunmekten çıldıracaktı neredeyse. O da daha fazla düşünmemek için olanları ve olanlarla ilgili bir sürü soru sormayı bırakmak için oturduğu bankta kalktı ve caddeye doğru yürümeye başladı. Ayağa kalktığında yavaş yürüyordu fakat şimdi daha hızlı yürüyordu, yürüyüşü oldukça hızlandı yetişmesi gereken bir randevu varmışcasına hızla yürüdü koşar gibi. Caddeye ulaştığında arabaların geçmesi için yeşil ışık yandı ve o, büyük tırın önüne attı kendini. Kulaklarına dolan şiddetli fren ve korna sesiyle birlikte çarpmayla gelen kemiklerinin kırılırken çıkardığı sesi duydu. Tır durabildiğinde çoktan bütün kemikleri kırılmıştı yerde yatan bedeni büyük acı veriyordu kısa bir süre bilinci açık kaldı o sürede bile düşündü. Ve bilinci kapandı işte ölmüştü artık düşünmesi gereken şeyler yoktu istediği gibi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İntihar Notları
De Todoİnsanları dışarıdan gördüğünüz gibi yargılamayın onları anlamaya çalışın. Kalp kırıklarını özenle topluyordu daha çok kırıklar onu kesip canını acıtmasın diye.
