İntihar Notları

#4

Evi şehir merkezinden uzakta bir yerdeydi. Önceden karısı ve çocuklarıyla birlikte yaşıyordu bu evde ama şimdi yalnız yaşıyordu. 4 yıl geçmişti aradan fakat hâlâ bugün yaşanmış gibi canlanıyordu beyninde o an. Oğlunun çığlıkları arasında  baba yardım et diye söylediği acı bağırışı aklından çıkmıyordu, beyninde yankılanıyordu sürekli. Karısının çığlıkları o anki olayların hepsi gözünün önünden tekrar tekrar geçiyordu. O neden ölmemişti neden yaşıyordu? 4 yıl önce arabanın kontrolden çıkması sonucu uçurumun kenarından denize uçmuslardı arabayla birlikte. O günün güzel gecmesi gerekiyordu piknik yapmaya gidiyorlardı oysaki. Oğlunu ve karısını kurtarmak için çok çabalamıştı kurtarma ekiplerine de haber vermişti biliyordu kendileri burdan tamamen kurtulamazlardı çünkü. Ekipler gelene kadar iş işten geçmişti oğlu ve karısı arabada sıkışıp kalmışlardı çok çabaladı kurtarmak için ama kurtaramadı. Kendisi de yorulmuştu kurtulmak için çabalamayı bırakmaya karar vermişti boğulmaya başlamıştı ki ekipler geldi. Kazada ağır yaralanmıştı  ama kurtulmuştu. Fakat Karısı ve oğlu ölmüştü, onlar kurtulamamıştı. Kendini suçluyordu 4 yıldır,  yeterince çabalamadığını düşünüyordu ölümlerinden kendini sorumlu tutuyordu.  Daha fazla bu acıyla suçluluk duygusuyla yaşayamayacakti. Oturduğu koltuktan kalktı ve aranın anahtarını masanın üstünden alıp dışarı çıktı. Arabasına bindi hızla sürmeye başladı kırmızı ışıklarda bile durmuyordu. O gün gidecekleri piknik alanının yoluna saptı.  Hızlandı hızlandı ve arabasıyla yolun kenarındaki uçurumdan aşağı uçtu. Karısıyla ve oğluyla  birlikte ölmesi gerektiğini düşündüğü yerde ölmeliydi çünkü. Sonra arabasına hızla su dolmaya başladı. Bu kez kurtulmak için hiç çabalamadı arabasına dolan suyla boğulmaya başladı. Ciğerlerine giren şu acı veriyordu ama hiçbir acı karısını ve çoğunu kaybetmesinin acısı kadar acıtmıyordu.  Artık ölmüştü daha fazla acı çekmiycekti.