неlр ме му норе | jнs

2.0 (Mutsuz Son)

01.01.2017

Hoseok,

Her şeyin bir sonu vardır, değil mi? Yolun sonuna geldik mi dersin?

Daha fazla dayanamayacağım. Olayın üzerinden birkaç gün geçmesine rağmen bu süre bana bir ömür gibi geliyor.

Babam...babam bana tecavüz etti Hoseok. İnan, direnmeye çalıştım ama ona karşı geldiğim için kemerle dövdü beni. Sonra da halsizliğimden faydalandı. O dakikaları hatırladıkça sinir krizleri geçiriyorum. O anlar saniyesine kadar hafızamda ve tekrar yaşıyormuş gibi hissediyorum. Acı çekiyorum.

Kirlenmiş hissediyorum. Saf değilim, temiz değilim artık. Oysaki sadece senin olacaktım. Minik Hoseok'larımız, minik Shi Hae'lerimiz olacaktı. İyi bir baba olacaktın. Eminim. En azından toz pembe hayallerimde böyleydi. Ama olmadı, olamadı. Benim yüzümden. Özür dilerim sevdiğim. Her şeyi mahvettim.

Hayatını, kendim gibi kirletmemeliyim. Buna bir son vermem lazım. Ben yokken kendine iyi bak. Tek dileğim bu.

Affına sığınıyorum sevgilim.

Artık bana kimse yardım edemezsin umudum. Bana kimse yardım edemez.

Hoşçakal.

-Yoon Shi Hae

******

Bu, Shi Hae'nin son mektubuydu. Kararlıydı. Hayatına son verecekti.

Bulunduğu uçurumun ucuna biraz daha yaklaşırken elindeki mektupları bir araya getirip ateşe verdi. Kağıtlar yavaş yavaş küle dönüşürken onları uçurumdan aşağı bıraktı.

Elinin tersiyle, rüzgarın kurutmakta olduğu gözyaşlarını sildi.

"Zamanı geldi."

Gözlerini kapattı ve kendini serbest bıraktı. Bedeni aşağı doğru süzülürken gözlerini açtı ve son kez gökyüzüne fısıldadı:

"Seni seviyorum umudum. İyi ki vardın."

******

Sonunda final yaptım. Yazılılarım başlamadan yazayım dedim. Umarım beğenmişsinizdir.

Şimdiye kadar desteklerini esirgemeyip yanımda olan herkese teşekkür ederim.

Sizi seviyorum. Kendinize iyi bakın.❤