Pernicieus [Stopped]

Hoofdstuk 6

~okay guys, hier begint het tbh eng te worden. ik heb een pic gezet om het beetje een "griezelige" sfeer te geven. Het nummer stimuleert deze scene wel. want hij maakt t moment 10x enger.  MAAR HIER GEBEURD T!! DE PLOT JONGENS!!  ~

Ik fietste als een halfdronken maniak een willekeurige bospad op. Wat is het? Zo duizelig kan ik opeens niet zijn toch? Ik begon me misselijk te voelen en door de druk tegen mijn hoofd begon ik een akelige hoofdpijn te krijgen.

Nee nee nee nee nee nee nee

Ik keek als een dwaas om me heen en zag dat ik verdwaald was in de bossen van Bain Bridge.

De bossen hier blijken groot en diep te zijn. Ik had een na gevoel dat ik moest uitkijken voor jagers. Want ik wist niet of ik in het jacht gebied zit of in het normale bosgebied. Het begon mistig te worden. Ik keek omhoog en zag dat er lange dunne bomen waren die de lucht bijna bedekte.

Het is nog middag. Goedzo dan kan heb ik nog de tijd om mijn weg naar huis te vinden.

Ik stapte van mijn fiets en ging tegen een grote rots aanleunen. Ik kon de druk tegen mijn hoofd niet meer aan en ik begon te kreunen van de pijn.

"AAAHH WAT IS DIT!!" begon ik te schreeuwen zonder de angst te krijgen dat iemand mij kon horen.

Voor dat ik het door had sloot ik mijn ogen en vergat alles wat er aan de hand was.

Een korte dutje tegen de pijn kan geen kwaad toch?

...

...

Jawel, dat dutje heeft mijn leven nog nooit zo slecht gemaakt. Waarom heb ik mij ogen dichtgedaan? Waarom ?

Ik opende rustig mijn ogen en begon een koude rilling door mij heen te krijgen. Ik schrok van de atmosfeer die er hing en ging uit angst opstaan.

Mistig, donker, koud... dit is niet goed. Nu ben ik verdwaald en het is donker!

Ik pakte mijn telefoon en zag dat ik geen bereik had.

"KUT" schreeuwde ik uit woede.

Ik keek nogmaals om me heen en zag dat het er griezelig uitzag. Ik moest mijn moed verzamelen en hier wegkomen.

Het is zo onlogisch om opeens uit het niets een dutje te nemen. Wat mankeert mij? Was de pijn zo erg? Ik kon niet veel herinneren op een of andere manier. Ik pakte mijn fiets en begon er snel mee rond te lopen.

Na een paar minuten werd ik al moe op het moment dat ik nog steeds geen uitweg zag. Er was een frisse bries aanwezig in het bos. De lange donkere stammen van de bomen begonnen mij te griezelen want ze lijken allemaal hetzelfde. Hoe langer je kijkt in je omgeving moe meer je het idee kijkt dat er een geest naar je tuurt.

Ik begon rillingen te krijgen van dat idee. En begon een beetje angstig te voelen.

"ik zit in een onbekende gebied in een stadje waar ik nog niet eens zo lang woon." Hisste ik naar mijzelf.

Ik hoorde de bladeren bewegen van de bomen en hoorde wat nachtdieren aan het ronddwalen. Dan stressvol hopen dat het geen rare mensen zijn die lopen maar dieren. Straks gebeurd er iet-..

Met die idee vast keek ik hoe er voor mij een schim stond.

Nog geen 5 meter afstand. Zag ik iets wat ik nog nooit gezien heb en ook nooit hoeven zien.

Niet op dit moment tenminste...

Mijn hart klopte 1000x sneller dan eerst en begon weer heel duizelig te voelen in mij hoofd. Hel gevoel dat mijn hart i mijn keel sprong voelde ongemakkelijk.

Mijn ogen vielen open op het moment dat ik een grote zwarte schim met grote hoorns zie staan in de verte. Met witte gloeiende ogen langzaam de lijken de vreten.

Mijn ogen vielen op de 2 lichamen die op de grond lagen.

Ik probeerde mijn gehuil in te houden op het moment dat ik allemaal bloed zag daar. Ik kon opeens niet meer bewegen. Het schim zag mij niet maar ik hen wel.

De lichamen werden stukje voor stukje opengescheurd op verschillende plekken. Het was niet zo helder te zien aangezien het mistig en donker was in het bos. Maar door het geluid kon je goed merken wat er gebeurde.

De schim had een menselijke lichaam maar dan helemaal zwart. Met 2 grote hoorns op zijn hoofd begon ik op mijn maximum te komen. Al het bloed dat er overal lag maakte mij ziek.

Ik stapte langzaam naar achteren om te kunnen vluchten.

Maar net dat ik naar achteren ging... viel mijn fiets.

BATS!!!

Mijn fiets viel op een hoopje bladeren wat een kreukel geluid maakte.

Het geluid trok aandacht van de schim en zijn hoofd draaide heel subtiel mijn kant op. Met zijn demonische ogen voelde ik zijn blik op mij vallen. Het had geen mond of neus. Alleen ogen. Het was zo eng dat ik koude tranen voelde op mijn wangen. I stond te trillen en bleek de schim maar aankijken

SHIT IK MOET WEG!!

Ik liet alles achter me vallen en rende zo hard ik kan. Huilend, schreeuwend begon ik te rennen.

Ik durfde niet achter me te kijken om te voorkomen dat het achter mij aanging. Ik rende langs alle takken en bosjes die mijn kleren vies maakte en mij schrammetjes gaven. Het kon mij geen flikker schelen. brak ik mijn been, ik zou alsnog door blijven rennen.

Ik struikelde over een steen en viel hard op de grond. Huilend keek ik achter me om, om te kijken over ik achtervolgd werd. Ik begon niet na te denken en ging zo snel mogelijk opstaan om verder te rennen.

Ik duwde de takken van me weg die me in de weg zaten en begon als een maniac de schreeuwen naar hulp

"MAMA, PAPA IK WIL NOG NIET DOOD!!!" Ik gluurde over mijn schouder en zag inderdaad...

De schim

Die mij aan het volgen was.

Ik kreeg barste koppijn en voelde alsof ik ieder moment dood kon gaan.

De schim begon snel te rennen en je zag zijn demonische ogen die geconcentreerd naar mij zaten te staren. Ik begon nog meer te huilen om het feit dat ze sfeer ieder seconde griezeliger bleef.

Ik keek niet voor me dus ik struikelde weer. Dit keer kwam ik tegen een boom aan uiteindelijk. Helaas was het wel een flinke klap en viel bewusteloos.

Ik hoopte dat ik alles droomde en gewoon wakker werd op mijn bed en gewoon een erge nachtmerrie heb gehad.

Maar nee...

~cliffhanger, oke WTF is dat rare zwarte schim wat CLyde zag. ik zit nu al te trillen met dit XD. h a l p. ~