Hoofdstuk 3

29 5 1
                                    

Met plezier keek ik hoe rustig de wijk was. Ik fietste met een contant tempo door de straatjes heen. Ik keek ondertussen rustig om me heen maar moest ook mijn concentratie op de weg houden aangezien ik aan het fietsen was.

Niemand was op straat of op de weg. Hier en daar zag je nog wel een persoon lopen met hun hond. Of een willekeurige auto langskomen. Maar zulke rust ben ik nooit gewend. Bij mijn vader was er altijd een file in het verkeer.

Ik begon op een langzamer tempo te fietsen en keek uit voor de bussen en fietsers die langs de weg reden. Ik keek naar de overkant van de weg waar de enigste middelbare school stond van Bain bridge. Je zag boven de ingang een groot logo met de naam van de school. "Bain bridge High" ach wat cliché zo'n naam voor een school. Noem hem maar lekker net als het dorp. Ik had in het begin ook helemaal niet gedacht dat in dit dorpje een middelbare school zit. Volgens mij heb ik mijn moeder horen praten dat ze ook een basisschool en een middle school hebben. Zo veel educatie in een klein dorpje? Dan moet het wel een stad zijn volgens de gemeente. Ach nouwen het kan mij vrij weinig schelen.

Ik stapte van mijn fiets en ging lopen de weg oversteken. Eenmaal aangekomen bij de school zette ik mijn fiets in de fietsenstalling. Daar zie je ook een kleine parkeerplaats voor de leerlingen en docenten die hun auto/ brommer daar neerzetten. Ik zag dat er niet veel leerlingen naar binnen liepen. Waarschijnlijk omdat het nog best vroeg is.

Ik deed mijn fiets op slot en ging met vreugde de sleutels n mijn jaszak stoppen. Ik liep met volle interesse de school ingang binnen. Daar zag ik een grote hal waar je aan de rechter kant de receptie kan zien waar 2 vrouwen achter een soort balie zitten met een glas ervoor. Als je recht vooruit keek zag een grote trap die naar de 2e verdieping leidde. Verder heb je links en rechts en grote boog die leiden naar de rest van de school.

Ik keek verwonderd om me heen en begon mijn omgeving te verkennen met mijn ogen.

"Wauw, wat een fascinerend gebouw." Zei ik met een betrokken stem.

Ik voelde iemand achter mij staan.

"Ja, zeker he. Deze school zit al 100 jaar op hetzelfde plek met hetzelfde vorm." Met een lage stem hoorde ik iemand wat tegen mij zeggen. Ik keek met een schok achter me om en zag een lange oude man in een grijze pak daar staan. Hij had zijn armen over elkaar heen en had grijs haar wat bijna kaal is. Hij keek met volle interesse mijn kant op het moment dat hij een stapje verder nam in mijn richting.

Hij keek fascinerend om zich heen alsof hij die school 100 geleden gebouwd heeft.

Ik knikte met ongemak en trok mijn beide wenkbrauwen op.

"Jij bent vast de nieuwe leerling Clyde Change." Sprak hij met een zachtmoedige toon.

Ik greep met beide handen mijn rugzak strakker vast uit spanning. Hij moet vast de directeur zijn van de school. Ik moet ervoor zorgen dat hij me mag. Voor het geval... Je weet wel, ik in de problemen kom.

"J-ja dat ben ik." Zei ik bescheiden. Ik vind eerste dagen van school altijd wel een beetje eng. Want ik ken niemand en de school had al een aparte sfeer met zich mee. Wat kon ik nog meer verwachten van zo'n enge directeur.

"alstublieft volg mij. Je bent hartstikke op tijd. Ik ben Directeur Charles G. Hustwood." Hij klonk heel aardig. Hij bewoog de andere kant op richting de receptionisten.

"Volg mij graag. Dan ga ik je wat uitleggen voordat de lessen beginnen. Dan laat ik wel een leerling jou verder leiden." Zei hij met een relaxte toon. Hij wees daar de receptie en als volgt liep ik achter hem aan.

Hij begon een gesprek te voeren met de vrouw achter de balie.

"Clyde Change is aanwezig voor vandaag. Hij is op tijd gekomen kan je dat even in het systeem zetten. Ik geef hem even een korte uitleg over de school en dan laat ik een leerling hem rondleiden kan jij straks een leerling naar mijn kantoor sturen om hem rond te leiden? Rond 08:45. " Hij boog voorover om een relaxte positie met zijn armen geleund aan de balie. De vrouw knikte en ging al snel achter de computer om het vast te leggen. De directeur draaide zich om en begon recht op t staan.

Pernicieus [Stopped]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu