Araf #Wattys2017

3.Bölüm | ARAF |

Multimedya ; Araf
No.1 - Delirmişim

Bağırdığımı hissettim. Annemin neden beni sevmediğini sorduğumu, haykırdığımı hissettim. Ama ben bende değildim. Yine ve tekrardan kendimden giden benliğimle konuşuyordum, hayatla. En çokta bu koyardı acıyan yüreğime biraz daha..  Bazen kayan yıldızları durdurmak istemiştim. Çünkü onşar ilerlerken durdurakları olmayacaktı. Durmak izin başka yıldızlara zarar vermek isteyeceklerdi. Ve sonunda kendileride zarar görecekti..

***

Sesler duyuyordum. Gözlerini açarsa ne olacak, diyordu tanıdığım ama çıkartamadığım tiz bir kız sesi. " Akıl hastanesimi ? Yine bir snir krizi mi ? Adam öldürme teşebbüsü mü ? İntihara teşebbüs mü ? " diye sıraladı kız yine.

Sonra bir erkek cevapladı. " Azıcık sus. Hep en kötüyü düşünüyosun kardeşim. Böyle olmak zorunda değil. "Sanırım bu Efeydi. Adım sesleri duydum.

Yavaş yavaş açtım gözlerimi. İstemsizce bir yaş daha süzüldü gözlerimden. "Araf.. Artık her şeyi anlatma vakti geldide geçiyor bence."

"Ece bari sen yapma. Daha yeni uyandım."

"Umrumda değil Araf! Ben senin en yakın arkadaşın, kardeşinim! Bilmem gerekenleri bilme hakkım var!"

"Peki bunları bilmen gerekiyomu sence Ece? Bence gerekmiyoda.."

"Araf! Bana bunları anlatmazsan sana yardımcı olamam.. Karanlığımı seninle paylaşamam.."

"Lan seninkimi karanlıkmış amınakoyim. Bi baban terk etti diye siyah olunmuyor hanfendi. Geçmişimimi öğrenmek istiyorsun ? Annen ve babam beni hiç sevmediler. Bazen kız olduğum için babam bana hakaretler ederdi. Çoğu zaman döverdi. Sonra daha küçücükken terk etti beni lan. Sonra anneminde sevmediğini öğrendim. Beni hergün azarladığı yetmiyomuş gibi her okuldan dönerken geç kaldığım için dayak yiyordum. Peki hak ettimmi lan ben bunu ?! Biride gelip neden geç kalıyosun dedimi lan bana ?!" Durmaksızın akan göz yaşlarımı sildim. Sinirden kulaklarım çınlıyodu. Eceyi itip giderken bağırdım. "Ben cevaplayayım. Geç kalıyodum çünkü her gün çalışmak zorundaydım küçücükken. Param hep çalınırdı çünkü. Ve ben o halimle annemin gelirini düşünürdüm. Bi gün bırakıp gittim işide o akşam polisler aradı işte. Anneniz trafik kazasında öldü, dediler. Çok ağladım. Tekrar tekrar.. Sonra kendime bakmasını öğrendim lan. Ama kimseye anlatamadım utancımdan. Acırlar bana diye. Mutlu muyun lan ?! Karanlıkmış.. Siktimin karanlığı..."

"Araf, şey.. Ben çok üzg-"

"Siktirtme üzgünlüğünü. Bi git başımdan. Ölmüş annemin ikinci katilini bulmaya gidiyorum ben Ece."dedim ve ilerlemeye başladım. Gözlerim etrafı tarıyordu. Danışmaya geldiğimde taksi çağırtmasını  istedim. Okula gidip kamera kayıtlarına bakıcaktım. Kim olduğunu hele bir öğrenirsem ilk o vuranın ağzına sıçıcak, sonraysa annemin işini halledicektim. Aslında ona anne dememem gerekirdi ama Bayan Valide de çok saçma geliyordu. Aslına bakarsan anne lafı ağzımda küfür dışında başka hiç bir anlamı olmayan bir kelimeydi.

Taksi gelince düşüncelerimden ayrıldım.
Şoföre adresi verdim ve dışarıyı izlemeye başladım. Ne çok hayat vardı bu gökyüzündeki yıldızları anımsatan. Bazılarıysa işte kayan yıldızdan farksızdı. Belkide o yıldızlar onların hayatını temsil ediyodu kim bilir..

Okula geldiğimde parayı ödeyip son hız dışarı çıktım. Kapıdan girerken birinin bana seslendiğini duydum.

"Araf?!"

Fşqkfljqlfkwk Ben buna Acun Heycanı diyorum. Araya reklamları koyun felan işte lsnglqkfkwj Bölümler geç geliyo farkındayım ama sınavdır vs. var yetişmiyo jksnkfjwkf. Zaten rendede sıfor yaratıcılık. Her neyse önerilerinizi bekliyorum. Yorum ve vote yapmayı unutmayın Kediciklerim. Görüşürüz *-*