Artık hersey yolundaydı. Notlarım yüksekti, tedavim iyi gidiyordu. ama tek sorun Buğra bu sıralar bana soğuk davranıyor. Neden böyle yaptığını anlamıyorum. Sanki aklını kurcalayan birseyler var gibi. Ona sıkça bir sorunu olup olmadığını soruyorum o da yok bir sorun deyip gecistiriyor. Bu böyle daha ne kadar devam edecek bilmiyorum ama gerçekten bu işe çok canım sıkılıyor. Acaba artık beni eskisi gibi sevmiyor mu? Yoksa hoşlandigi başka biri mi var? Bu sorular aklımda olduğu sürece böyle elim boş durmam imkansızdı. Bir yandan da gerçekleri öğrenirsem üzüleceğimden korkuyorum ama böyle de yaşanmaz ki!! Ona düşündüklerimi söylersem bana kızar diye korkuyorum. Ama böyle hergün aklımda soru işaretleriyle yaşamakta olmuyor . En iyisi evine gidip konuşmalıyım diye düşündüm. Evine gittiğimde kapıyı annesi açtı. Oğlunun odasında olduğunu söyledi ve beni onun odasına götürdü. Odasında ağladığını gördüğümde çok şaşırdım. Açıkçası onu hiç ağlarken görmemiştim. Neyin var diye sorduğumda ilk birşeyim yok dese de sonra olanları anlattı. Meğerse annesi kanser hastasiymis. Bende neler düşündüm salak gibi!! Onun beni aldattığı beni sevmediğini düşünürken meğerse o annesini düşünüyormus. Allahım ne kadar da aptalim. Nasil böyle birşey düşünebildim!! Kendime yeterince kızmıştım. Ama artık bugranin annesi için bir tedavi olup olmadığını bulmamız lazımdı.
![](https://img.wattpad.com/cover/101857625-288-k787012.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim Hala Umudum Var
Teen FictionHastalığı yüzünden kendi şehrini terkeden hayatın acımasız yüzüyle karşı karşıya kalmış bir genç kızın hikayesi.