Ayrıldığımız günü aklımdan çıkaramıyordum. Tam tamına doksan iki gün olmuştu. Eskiden iki gün birbirimizi görmesek deliye dönerdik. Şimdi ise iki yabancıyız birbirimize. İnanması güç ama galiba bitmişti bu büyük aşk. Ne kadar da zordu herşey ve gittikçe daha zor olacak gibi gözüküyordu. Beklemek de artık zor geliyordu. Bir gün olur da gelir diye beklemek çok zordu. İnsanın bir yerden sonra gücü tükeniyordu. Ve işte o an onunla ayrıldıktan doksan sekiz gün sonra hayatıma bakmaya başlamıştım. Artık onu düşünmüyor onun gelmesini beklemiyordum. Gelse de artık hiç bir şey eskisi gibi olmazdı zaten. Ve işte onunla ayrılalı yüz günü tamamladık. Ne kadar da çabuk geçmişti zaman. Neyse ki ben artık onu unutmak üzereydim ya da öyle sanıyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim Hala Umudum Var
Genç KurguHastalığı yüzünden kendi şehrini terkeden hayatın acımasız yüzüyle karşı karşıya kalmış bir genç kızın hikayesi.