Hani hep derler ya bardağın dolu tarafından bak diye. Hah bardağı toprakla dolu olan hayatımın dönüm noktası 25.09.2010. Üzerinden 7 yıl geçmesine rağmen içi toprakla dolu hayatımın acısı hayallerim acısı en çok da benim acım hala ilk günkü gibi taze. Tek bir fark var önceden ağlardım ama şimdi gülüyorum. İçim kan revan, dışımda güller hüküm sürmekte. Acılarımı layık görmüyorum insanlara artık . En iyi sırdaşı toprak altında olan bir kız güvenebilir mi? Güvenemez o yüzden her gece baş ucumda ki bir kavanoz toprağa döktüm içimi. Sahte insanların yapmacık tesellisi değil bir toprağın verimi gerekti kurak kalbime. Acım onların diline değil toprağa düşmeli. Zaten her insan düşmeyecek mi en sonunda toprağa. Acısı kendinden önce toprağa düşmüş bir kızım ben insanlara gösterecek bir acısı olmayan ve o yüzden her zaman gülen.
Ben kim miyim? Benim adım Eylül. Eylül Tunç. Annem beni dünyaya bahşetmek için bu ayda öldü. Kollarımda öldü babam Eylül de. Toprağın en güzel koktuğu ay, doğduğum ay, annemi kaybettiğim ay, babamın kucağımda öldüğü ay, Eylül'üm ben topraktaki sevdikleri ve acıları hatırına toprak gibi kokan Eylül.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EYLÜL TOPRAĞI
Ficción GeneralTopraktan gelen bir acıydı benimkisi yine toprağa verildi. ~~~~~~~ Bir tarafta acılarını saklayan bir kadın, diğer tarafta gülüşlerini insanlara sunmayan bir adam. Bunlar bir araya gelince garip ama kuts...
