beni çok sevmiş..

anlamiyorum..

kafamdaki ardi bitmeyen sorulari bosverip sinirle önüme dondum ve garsona bakarak konustum.

-lutfen beyefendiye parasini geri verin. kendi borcumuzu biz ödeyebiliriz. ayrica su meyve sepeti icinde tesekkur ettiklerini ama kabul edemeyeceklerin soylermisiniz?

bunlari soyledim ve hemen ardindan garsona para verdim.

garson olumsuz bicimde basini salladi ve bunun mumkun olamacagini soyledi. ve ardindan garsonla konusmamiz basladi. ilk ben atildim.

-lutfen su parayi alirmisiniz. ayrica bu hediyeyide kabul etmiyorum!

-sizi kırmak istemem ama olmaz.

-nedenmis o??????(yuzumun sinirden kizardigini hissediyordum.)

-canima susamadim.

garson bunlari soyleyip hızla gitti. ve ben sinirle ayağa kalkıp Betule" hadi gidelim" dedim. basini beni onaylarcasina sallarken ayaga kalkti. ve meyve sepetini masada birakarak cekip gittik. o bizi takip ediyomuydu bilmiyorum. aslinda merakta etmiyordum. YORULMUŞTUM..... betulde biraz sessiz kalmaya ihtiyacim oldugunu anlamis olacakki. yol boyunca hic konusmamaya calisti. bende o sirada gecmisimi tekrar gozden gecirme firsati buldum......

-------------------

'baran benim ilk sevgilimdi. ilk aşkım.. onun yaninda gercekten huzur buluyordum. o zamanlar ikimizde lise 1e gidiyorduk. ve cok mutlu bir iliskimiz vardi. birbirimizin herseyini biliyorduk. o benim aynam gibi bir seydi.. aklimdsn ne gecse hemen anlardi. uzakta olsa bile. benim kotu oldugumu hisseder ve arardi. bana melegim derdi... sonsuza dek beni birakmayacagini soylerdi... ama sozunu tutmadi! bir trafik kazasinda onu kaybettim. bittim... mahvoldum.. uzun bir sure kendimi toplayamadim.. aradan bir kac ay sonra barandan bir yas buyuk abisi ateş pesime dustu. nedenini bilmiyordum. halâda bilmiyorum. baranin ölümü üzerinden bir yıl gectiginde babamin  ve betülün babasınin ayni yere tayini cikti ve ikimizde buraya istanbula geldik. burada yeni bir hayata baslamistim.. baranin abisi ve onun adamlarindan bir hayata. ama olmamisti iste 4ay sonra beni yine bulmustu. taaa izmirden buraya neden geldi. benden bu kadarmi nefret ediyor bilmiyorum ama ondan korkuyorum. o kötü... o karanlik... o acının, öfkenin sahibi değil. ta kendisi. bunu biliyorum... ve ondan uzak durmak istiyorum..'

ben böyle dusuncelere dalarken betulun bagirisini duydum.

-özleeeem!!!

-ha?

-sabahtan beri konusuyorum. daldın.

-birakmiyacak pesimi azra. beni öldürecek.

-bunun icin bi sebebi yok ama

-evet. ama o sebep aramaz. kesinlikle baranin ölümüyle beni sorumlu tutuyor

-bu cok sacma. senin olayla bi alakan yokki...

-evet. ama bana bu kadar takmasinin bi aciklamasi yok..

-arkada!

-efendim:@

-ateş

-????

-ateş arkada arabasiyla bizi takip ediyor.

sessizlik.......

o an konusmadim... anlamiyordum bu cocugun derdi neydi????