Een Speciale Ontmoeting

Het Verkeersongeluk

Pov Nienke

BZZT BZZT!!!

Mompelend draai ik me om en druk de wekker uit. Ik rek me uit, stap uit bed en ga me douchen. Ik had gisteren al beslist welke kleren ik zou aan doen dus dat is al tijd bespaart. 

Na dat ik me gedoucht heb en kleren heb aangedaan, ga ik vlug naar beneden om te ontbijten. Mama is blijkbaar al gaan werken en mijn broer van 20 jaar ook. Mijn vader heb ik al van mijn 10 jaar niet meer gezien. Ik ben nu 17, ik ben het nu al wel gewend maar missen doe ik hem nog elke dag. 

Na mijn dagdroom over papa zie ik dat het al 8 uur is, ik neem mijn fiets uit de schuur en ik begin naar school te fietsen. Als ik bij het brugje kom, stop ik om te wachten op me beste vriendin Mila. Als ze er is fietsen we samen verder naar school. 

Onderweg naar school vertelt ze me over haar date met luca. "Het was zo romantisch! Hij nam me mee naar de kermis en daarna zijn we nog iets gaan eten, het was zo leuk." verteld ze met een stralende glimlach. 

"Ik ben echt blij voor je," mompel ik ." Nienke is er iets?" vraagt Mila bezorgt. "Nee ik voel me gewoon niet zo lekker ik ben een beetje draaierig." "Ben je zeker dat het zal gaan?" "Ja hoor" zeg ik twijfelend. Hoe dichter we bij school komen hoe slechter ik me begin te voelen. Het enige wat ik dan hoor is: "PAS OP!!"

Pov Mila

Ik zie Nienke witter worden en ze heeft geen controle meer over haar stuur: Uit de andere richting zie ik een auto uit de andere richting op haar afkomen ik roep nog pas op maar het is al te laat. De auto knalt op Nienke. 

Ik fiets zo snel mogelijk naar haar toe, ondertussen is de auto bestuurde ook uit gestapt. Hij probeert nienke wakker te krijgen. Maar opeens valt zijn blik op mij en vraagt hoe mijn vriendin heet. "Ze heet nienke" zeg ik in paniek want ze reageert totaal niet op ons.Er staan ondertussen al heel veel mensen rondom ons te kijken waardoor ik nog nerveuzer van wordt. 

Ik begin van alles te denken over hoe het kunnen gebeuren is en dat ze dat al vaker heeft gehad, dat ze zo snel flauwvalt. Ik word uit mijn gedachten gehaald door sirenes. Ze hebben blijkbaar de ambulance gebeld. Nienke word op de brancard gelegd en de ambulance ingeduwd. Ineens voel ik een hand op mijn schouder en draai me om en daar staan een ambulancier "Wil je mee want ik veronderstel dat het jouw beste vriendin is?" 

"Ehh ja ik wil graag mee, maar hoe weet je dat we beste vriendinnen zijn" vraag ik verbaasd. De ambulancier schiet in de lach en zegt "Jullie hebben alletwee dezelfde telefoonhoesjes met elkaars foto op." Dan moet ik ook lachen maar al snel verdwijnt die glimlach en krijg ik tranen als ik terugdenk aan alle onze mooie momenten samen. 

De rit in de ambulance gaat rap en voor ik het weet word nienke de operatiekamer ingereden. Ik word in de wachtkamer gezet en nog geen 2 minuten later komt er een verpleegster bij me zitten. "je beste vriendin heeft een zware klap gehad maar het komt zeker goed ze word nu geopereerd want ze heeft haar been op 3 plaatsen gebroken en ze heeft 3 gekneusde ribben." Ik wil me mond opendoen voor nog wat te vragen maar blijkbaar was de verpleegster nog niet klaar met vertellen. "We hebben school gecontacteerd n we hebben haar mama al gebeld. Ze komt zo snel mogelijk naar hier." De verpleegster loopt weg en ik wil mijn gsm nemen om mijn ouders te bellen en ze te verwittigen dat ik hier ben in verband met Nienke als ik plots mijn naam hoor. Ik draai me om en daar staan 2 vrouwelijke politie agenten.