Een Speciale Ontmoeting

De Zware Shock

"Nienke!" mama vliegt mij om de hals, er staan tranen haar ogen. Ze duwt mij een stukje van haar af en bekijkt me. "Meid hoe  is dit toch kunnen gebeuren?"

Nog voor dat ik iets kan zeggen begint Mila haar verhaal. "We reden samen naar school en ik vertelde over mijn date met thomas eventjes tussen haakjes de knapste en hotse jongen van heel de wereld" ik grinnik even en naast mij zie ik dat Dylan dat ook doet even ontmoeten onze ogen elkaar.

Ik kijk weer naar mila de heel het verhaal vertelt met de nodige gebaren. "En dan werd ze de ambulance ingereden en na 3 uren wachten mocht ik ik eindelijk bij haar op de kamer" eindigt ze haar verhaal. Op dat moment komt Amber terug uit de badkamer en ploft naast Dylan op het bed.

"Nien, ik ga toch vragen aan de dokter of ze dat flauwvallen kunnen onderzoeken want thuis heb je dat toch ook al 3 keer tegengekomen in een week en ik ben er niet gerust in" zegt mama en met die woorden verlaat ze de ziekenhuiskamer.
Mama is nog geen 2 seconden buiten of Amber moet haar brutale mond weer opentrekken.

"Amai nienke 3 keer flauwvallen in nog geen week tijd. Krijg je geen aandacht genoeg dat je zo zielig moet doen?" Ik moet moeite doen om niet te gaan huilen Dylan ziet het blijkbaar want  hij geeft  Amber een waarschuwende blik.

"Vuile barbie," sist mila naar amber. Amber wilt haar mond  opentrekken maar juist opdat moment komt er een dokter binnen  

"Amber het is tijd voor je gesprek  met de dokter in verband met  de revalidatie." "Goed alles is beter  dan hier te blijven met die aandachttrekster"  en richt haar blik op mij.

"Schatje je wacht op mij?" vraagt ze poeslief aan Dylan.
Dylan knikt zachtjes en Amber en de dokter verlaten de kamer.

Als ze de kamer uit zijn richt Mila zich op Dylan "Hoe kun je  het in godsnaam uithouden met die mislukte barbie?" Dylan zucht

"Ik moet wel" "MOETEN???" vraagt Mila verbaasd . Dylan kan geen antwoord geven want  voor  de zoveelste keer komt er weer een dokter binnen samen met mijn moeder. Aan alle 2 de gezichten te zien hebben ze geen goed nieuws, Mila ziet het blijkbaar ook want ze is op 1 slag rustig.

"Nienke ik vrees dat ik niet zo'n goed  nieuws heb, die breuken in uw been daarvan is een hele lange  revalidatie nodig  die u in het zieken huis gaat moeten ondergaan." ik schrik en zie Mila ook schrikken ik slik de krop die ik kreeg in mijn keel weg en vraag

"Over hoeveel weken zou die revalidatiesperiode gaan?" de dokter kijk op zijn blad "Ik heb het berekend  en het zou toch gaan over drie maanden" ik schrik van het antwoord en begin te huilen. Mila neemt me in haar armen en fluistert sussende woorden in mijn oor, ondertussen heeft de dokter  de kamer verlaten. ik kom uit de knuffel en kijk mama aan

"Heeft de dokter iets gezegd over dat flauwvallen?" mama schud haar hoofd "Nee maar hij gaat nog wat testjes doen en bekijken vanwaar het komt" ik knik maar op dit moment kan ik aan niets anders denken dat ik nog  3 maanden met die mislukte barbie op de kamer lig.

Na een tijdje in gedachten verzonken te zijn zegt mama dat ze terug naar haar werk moet. Ze heeft mila en mij een knuffel en dan richt ze zich op Dylan: "Ga je zeggen tegen je liefje dat ze goed voor mijn dochter moet zorgen?" Dylan antwoord dat hij dat zeker zal zeggen en mama verlaat de kamer.

Mila gaat naast Dylan op Ambers bed zitten en nu tussen ons "Waarom  moet jij het uithouden met Amber , je  kan het toch gewoon uitmaken als je haar beu bent?"

"Jij kent amber zeker niet?!"roept Dylan uit.

"Jawel ik ken  haar nu welgeteld  1uur  en ik vind het een arrogante barbie die denkt dat ze alles kan krijgen." roept mila .

Dylan zucht en zegt "als amber terug komt zeg haar dan dat ik in de cafetaria ben" Hij staat op en loopt de kamer uit.

"Wat voor een arrogante eikel.
Niet antwoorden op mijn vraag" zegt Mila redelijk verbaast na wat zich hier daar net heeft afgespeeld

"Mila ik denk dat ik weet hoe het komt dat Dylan het niet mag uitmaken met Amber." Begin ik voorzichtig. "Ahja?" vraagt ze nog altijd verbaasd en komt terug bij mij op bed zitten.

Ik neem me tas en haal er een lege verpakking van een zwangerschapstest  uit die ik vond in de badkamer.

"Euhm ben jij niet een beetje te jong om zwanger te zijn?"  

"Mila word eens wakker dit is van Amber." haar ogen vergroten. "Van die mislukte barbie?!" roept ze.

"sht niet iedereen hoeft dit te weten hoor."  vertel ik haar. "Maar zou Dylan  dan de vader zijn?"

"ik weet het niet ik weet niet eens  of ze die test al gedaan heeft dus het kan ook zijn dat ze niet zwanger is" het is even stil.  

"Wacht eens als ze zwanger is en  het is niet van Dylan dan gaat Dylan het zeker uitmaken en dan maak jij  een kans bij hem!" mila haar ogen glinsteren terwijl ze die woorden uitspreekt. Ik kijk haar raar aan om wat ze allemaal brabbelt.

Typisch mila. We kletsen nog wat over school als Amber plots kwaad in de deuropening staat.

"Waar is Dylan  hebben jullie hem weggejaagd!?" vraagt ze woedend.

"Nee, Dylan is naar de cafetaria gegaan en  je moest hem bellen als je terug was." antwoord ik maar omdat ik weet als mila terug antwoord het gegarandeerd uitdraait op een bitchfight en daar heb ik nu even geen zin in. 

POV Dylan

"Als amber terug komt zeg haar dan dat ik in de cafetaria ben ." met deze woorden verlaat ik de kamer en loop ik naar de lift. Ik stap de lift in en en druk op het juiste verdiep.

Een maal in de cafetaria neem ik mijn GSM en kijk naar mijn achtergrond  een foto van mij en Amber een jaar geleden  op onze eerste date. Daar was Amber nog een lief meisje maar hoe ze nu is geworden... met die Amber zie ik geen toekomst.

Eerst was ze zo opdringerig om met mij naar bed te gaan toen ik er nog niet klaar voor was en nu ben ik er klaar voor, doet ze zo tegen me.
Ik snap er niks meer van, straks heeft ze een ander.

Opeens zie ik dat amber belt dat betekent dus dat ze klaar is.