Eva pov.
Zijn hand raakt mijn wang. Ik kijk hem aan. "Ik hou ook van jou, Wolfs." Zeg ik zacht. Langzaam gaat hij weer zitten. "Met welke zaak ben je eigenlijk bezig?" Vraag ik. "Er zijn een paar drugsdealers die we in de gaten houden." Ik kijk hem aan. "Doe je wel voorzichtig?" "Tuurlijk Eef en vanaf morgen ga jij toch ook mee." Ik knik. Opeens voel ik me heel moe. "Wolfs, vindt je het erg als ik naar bed ga? Ik ben heel moe." "Is niet erg, hoor." We gaan naar boven. Wolfs tilt me uit mijn rolstoel en legt me voorzichtig in bed. "Welterusten Eef, lieve Eef." Hij geeft me een zachte kus op mijn wang en gaat naar beneden, langzaam val ik in slaap.
Ik hoor de deur van de slaapkamer open gaan. Ik doe mijn ogen open. "Wolfs?" "Eef, zal ik bij je komen liggen voor als er iets is vannacht?" "Ja." Hij kleedt zich om. Ik doe net alsof ik slaap. "Welterusten Eef." zegt hij zacht. Hij drukt een kus op mijn wang en gaat liggen. Langzaam hoor ik zijn ademhaling regelmatiger worden. Als ik zeker weet dat hij slaapt doe ik mijn ogen open. Ik kijk naar hem, terwijl hij slaapt. Wat is hij toch knap. Mijn Wolfs, lieve arme Wolfs. Langzaam steek ik mijn hand uit. Ik aai hem over zijn wang. Wolfs is de man van mijn dromen, ik weet het zeker.
JE LEEST
Nooit meer hardlopen
FanfictionDit is mijn tweede Flikken Maastricht verhaal, de verhalen staan ook op mijn insta (@flikken.maastricht.fan). Het verhaal gaat over Eva en Wolfs (Natuurlijk Flikken Maastricht, hè ;). Dit verhaal is een vervolg op 'En nu verder' en gaat verder bij d...
