Wolfs pov.
Ik rijd met Eva naast me op weg terug naar de Ponti. Eva zit vrolijk met een liedje van de radio mee te neuriën. "Ik wist niet dat jij van muziek houdt." Zeg ik. Eva kijkt me lachend aan. Haar ogen kijken twinkelen, wat is ze toch mooi. "Wat gaan we eten Wolfs?" "Zal ik iets lekkers maken? Wat dacht je van vis? Of mosselen, die vond je toch zo vies?" zeg ik. "Weet je Wolfs, toen ik dat zei... Toen zei Marion eigenlijk tegen me." Opeens moet ik heel hard remmen. de auto komt piepend tot stilstand. Er stapt een man met een pistool uit het busje voor ons. Hij loopt naar de auto. "Wapen!" Ik haal mijn wapen uit de huls, ik zie vanuit mijn ooghoeken dat Eva hetzelfde doet. "Meekomen! Til haar op en breng haar naar het busje." zegt hij tegen mij. Eva kijkt me angstig aan. Ik til haar op en draag haar naar het busje van de man. Daarna moet ik ook instappen. Ik ben bang, hoe weet die man wat er met Eva is? Dat kan maar een ding betekenen; Hij kent ons. Volgens mij denkt Eva hetzelfde, want ze kijkt me bang aan. Dan begint de auto te rijden.
JE LEEST
Nooit meer hardlopen
FanficDit is mijn tweede Flikken Maastricht verhaal, de verhalen staan ook op mijn insta (@flikken.maastricht.fan). Het verhaal gaat over Eva en Wolfs (Natuurlijk Flikken Maastricht, hè ;). Dit verhaal is een vervolg op 'En nu verder' en gaat verder bij d...
