ŞAİR OLMAYANDAN, ŞİİR ZERRECİKLERİ...

10- BACAK BACAĞA

Kaçımız tıklım tıklım otobüslerde, metrolarda ve dolmuşlarda sürünmüyoruz ki?
Yer vermek, boş yer aramak, sapıkları ve hırsızları gözünden tanımak gibi tuhaf şeyler artık gündelik işlerimiz, bir de ülkemiz sağolsun teröristi tanımak var.

Peki bu yolculuklar esnasında şimdiye kadar kaç tuhaf insan gördünüz? Tuhaftan kastım, giyinimi ile, saçı ile, hareketleri ile, fiziksel özellikleri ile filan. Ön yargılı davranıp kaçınız uzaklaştınız ? İnsanlar her zaman şansı hak eder, tabi size kalkıp karanlık sokakta it kopuğun arasına girip onlara şans verin demiyorum, çünkü bu şans olsa olsa ırzınıza geçmek için onlara vereceğiniz şans olurdu, hayır hayır kesinlikle bundan bahsetmiyorum.

Sadece herkes şanslı değildir, bilirsiniz her birimiz ayna karşısına geçtiğimizde bir Kıvanç yada bir Adele olmadığımızı fark ederiz (Kıvanç ve Adele ne alaka amk ?). Makyajlar yapmamızında, iyi giyinmemizin de, saçımızı taramamızın da makul nedeni kusurlarımızı kapatıp kendimize çeki düzen vermektir, hatalarımızı kimseye göstermeme çabamızdır. Keşke herkes böyle küçük sorunlar İLE doğsa ama ne yazık ki parasızlık yada umursamazlık gibi artık mevcut dünyanın büyük ayıp olarak algıladığı kusurlar İLE doğanlarımızda mevcut.

İnsanlara kötü gözle bakmayın, mevcudiyette var olmuş bir şeyin zilyon adet nedeni olabilir, bugün makyaj yapmamış bir kız özel gününde olabilir, sevgilisinden ayrılmış olabilir, ailesinden birini kaybetmiş olabilir.. Tuhaf tuhaf bakmayın.
Bugün otobüste ağlayan o çocuk belki de ciddi hastalıkla uğraşıyor, belki de omu susturamayan babası eşini Doğumda kaybetti, kim bilir.

Uzun lafın kısası bir şey hakkında karar vermeden çıkarım yapmadan, her ihtimali düşünün.

Uzun yola çıkmışım,
Bana soran olmadan,
Babam atlamış anneme vakti zamanında,
Günahı kerameti benim boynuma.

Sorsalardı bana bugün,
O gece çeksinler mi keyif?
Babamın çükü düşşün,
Annem kısır olsun, derdim.