10 yıl sonra.
Beth kızın ismi buydu ve annesi seslendi" Beth hadi gel hastaneye gidiyoruz."
" Hayır ben kanatlarımı seviyorum ve bende kalmalarını istiyorum." Beth in sesi gayet ciddiydi ve kanatlarının ondan ebediyen alınmasına izin vermeyecektir.
Annesi yeniden seslendi" Beth hadi doktoru Bay Rivesı aramamız ıstemezsin" içeriden ayak sesleri duyuldu ve Beth koşa koşa annesinin yanına deldi ve her hafta yaptığı şeyi yaptı kamyonet in arka koltuğuna oturup annesinin ona gülümseyip kamyonete binip arabayı çalıştırıp gitmelerini bekledi ve beklediği gibide oldu. Köy yolunda ilerliyorlardı ve olan oldu kamyonete yandan bir araba çarptı ve annesi başını çok feci bir şekilde önce yana sonrada direksiyona çarptı. Başı kanlar içinde kalmıştı. Ve bir daha da hareket edemedi. Kaza anında çarpan arabadan iki adam çıktı, kapıyı açtılar ve Bethi kollarından kavrayıp arabadan çekip çıkarttılar. Arkada bir araba durdu ve Bethi içeriye bir kafese attılar ve kapıyı kapattılar. Artık her yer karanlıktı ve Beth ağlıyordu annesi için, korktuğu için ve onu nereye götürdüklerini bilmediği için. Ve sonunda araba durdu ve daha önce hiç görmediği adamlar onu tutup çıkardı ve eski bir fabrikanın önüne getirdi ve kanatlarını bağladı. Bethi sürüklemek zordu o normal bir kızdan çok daha güçlüydü. Kızı koridorda sürüklediler. Ve beyaz döşemelik bir odaya bıraktılar, kapıyıda arkasından kilitleyip içeri bağırdılar " Sakına kaçmaya çalışma seni izliyor olacağız!" dedi. Beth bir köşeye kvırıldı, kanatlarını bedenine sardı ve ağlamaya başladı.
