Jak pies z kotem...

Jak pies z kotem... #5

Wyszłam z domu przez okno, bo nie chciałam, żeby ktoś, a zwłaszcza rodzice, zobaczył mnie w tym głupim lateksowym stroju psa. Mam takie szczęście, że moje okno wychodzi na ślepą uliczkę, do której nikt nie zagląda... lecz dzisiaj ktoś tam jednak był. Nie widziałam dokładnie kto, bo było ciemno, ale słyszałam ich głosy. Poznałam po nich, że to chłopak i dziewczyna, prawdopodobnie w moim wieku. Z ich rozmowy wywnioskowałam, że mówią coś o "miraculach" i tajemniczym "Władcy Ciem". Nie miałam pojęcia, o czym mówią, dopóki nie przypomniałam sobie o Sissie i "moim" nowym pasku.

- Więc oni też muszą być superbohaterami. - pomyślałam. - Może mi wytłumaczą, o co w tym wszystkim chodzi. Musiałam im jakoś przeszkodzić w rozmowie, by dowiedzieć się tego i owego, gdy nagle...

- Proszę, proszę, kogo my tu mamy? - chłopak albo mnie zauważył, albo wyczuł moją obecność.

- Kocie, daj jej spokój! - powiedziała do niego dziewczyna, z którą przed chwilą rozmawiał. Zdziwiło mnie to, jak się do niego zwróciła. Czyżby byli parą?

- Wybacz, moja pani. - odpowiedział jej chłopak i chyba się ukłonił.

- Przepraszam, ale.... Kim wy jesteście? - grzecznie się ich spytałam.

- Jak to nie wiesz, kim jesteśmy?! Nie słyszałaś nigdy o nas?! - oburzył się chłopak.

- Kocie,uspokój się. Widocznie jest tu nowa, prawda? - spytała się mnie dziewczyna.

- Tak, dopiero co się tu przeprowadziłam i...

- To musisz wiedzieć, że jesteśmy najbardziej znanymi i podziwianymi osobami tu, w Paryżu. Jam jest Czarny Kot, a ta przepiękna istota to Biedronka. - przerwał mi.

- Miło mi was was poznać, ale czy mogę się o coś was spytać?

- Jasne. - odpowiedziała mi Biedronka.

- Czy jesteście może superbohaterami?

- Tak,a co?

- Bo ja... właśnie stałam się jedną z was. - powiedziałam niepewnie. - Nie wiem za bardzo,co mam robić i na czym to właściwie polega.

- To chodź z nami, właśnie jesteśmy w trakcie misji. Możesz nam pomóc, a przy okazji zobaczysz jak to jest. Co ty na to? - zaproponował mi Czarny Kot.

CDN...