Vixen's Flames -- Vol. One [COMPLETED]

Vixen Fifty-nine: Getting Closer

Lei's POV:

Mula sa pagkakatitig sa kisame ay napabaling ako sa pinto ng silid na kinaroroonan ko nang maramdaman kong bumukas ito.

Doon ay nakita ko ang isang lalaki na I guess ay naglalaro sa early twenties ang edad, that look like a butler to me na pumasok at may tulak-tulak na wheelchair.

"Good evening younglady, the name is Lucario and they called me butler Lucario. I just want to inform you that the table for dinner are now ready. Empress Ayana wants you there, but if you can't able to--"

"Yes. I will go." putol ko sa kung ano pa sanang sasabihin nito. Iyan nga ang kanina ko pa hinihintay eh, ang tawagin ako.

"Okay then, let me help you go down there." he offered saka ako inalalayang bumangon at isinakay sa wheelchair na dala niya. Gustuhin ko mang maglakad na lang ay hindi ko magawa, the pain in my back and stomach are too unbearable to the point that I can't move freely.

Damn this shit! I look like a piece of useless creature. I sighed. Kailangan ko nang gumaling as soon as possible, if only I have a fast healing medicine but too bad, tanging mga lason at antidote lang ang meron ako sa laboratory ko.

Sakay nang elavator ay bumaba kami ni butler Lucario, at doon ko lang din nalaman na nasa 3rd floor pala naroroon ang silid na pinahingahan ko kanina at ngayon ay pababa kami sa ground floor na I think nandoon ang dining room.

Pagkalabas namin ng elavator ay pasimple kong inilibot ang paningin ko sa lugar na dinadaanan namin habang tahimik lang si butler Luc na tinatulak ako. This mansion are quite huge, no doubt that they have the power and wealth. But wait, if this mansion is the home of the twins, then it means that we are on the same village where my family lives too! Whatta small world, indeed. I sighed once again at agad na napalingon sa tumikhim.

Hindi ko man lang napansin na nandito na pala kami sa dining.

"You're spacing out po, ate Light. Are you okay po?" si Kenyha ang unang bumasag sa namumuong katahimikan sa loob ng dining when she asked me.

"Yeah, I'm fine," simple kong tugon sa kanya.

"You sure? Baka hindi mo pa kayang gumalaw?" napalingon ako kay Ayana nang siya naman ang magsalita.

"No, I'm fine. Don't mind me, may iniisip lang ako."

"Is that so. By the way, this man beside me is my husband and the twins father, Leo. While that is my brother, Rude, my cousin, Sheena and the rest of them are my brother's gangmate and friends, Carl, Alex, Harry and Evan and that man behind you is butler Lucario, the head butler whose taking care of this mansion whenever we're not around," pakilala niya sa lahat nang nasa dining table. Hindi na ako nagulat nang makita sila Sheena rito. Noong malaman ko na nakakabit sa pangalan ni Ayana ang apelyidong Arfeudson, I somehow thought na they are related and I guess, I was right.

"Nice to meet you." sabi ko na lang since mukhang hindi naman siguro nasabi nina Sheena kay Ayana na magkakakilala na kami.

Mula sa wheelchair ay inalalayan ulit ako ni butler Luc sa paglipat sa isa sa mga upuan na nasa dining table habang tahimik lang naman silang nakamasid sa amin.

Nang makaayos na ako ng upo ay kaagad na nagsalita ang asawa ni Ayana na si Leo.

"Feel at home, younglady. Feel free to feed yourself." he said with an authority on his voice at tanging tango lamang ang isinagot ko. Hindi sa naiintimidate ako sa kanya kaya hindi ako makapagsalita, sadyang hindi ko lang talaga gusto ang mga pagkaing nakahain.