I hate her (girlxgirl)

Κεφάλαιο 9ο

Emma's POV

Ανοίγω τα μάτια μου για να αντικρίσω ένα άγνωστο για εμένα ταβάνι. Σηκώνομαι απότομα, αυτό το δωμάτιο δεν είναι σίγουρα το δικό μου.

Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι να με παίρνει ο ύπνος στην αγκαλιά της Alex. Άρα αυτό σημαίνει...

Κοιμηθήκαμε στο ίδιο κρεβάτι!

Τι υποτίθεται ότι πρέπει να κάνω τώρα; Να κατέβω κάτω να την βρω; Κι αν είναι οι γονείς της εδώ;

Φοράω τα παπούτσια μου που βρισκόταν στην άκρη του δωματίου. Πριν βγω από το δωμάτιο παίρνω λίγο χρόνο για να εξερευνήσω τον χώρο.

Το δωμάτιο έχει ένα μεγάλο παράθυρο, οι τοίχοι έχουν μια μπεζ προς πορτοκαλί απόχρωση. Συγκεκριμένα ο τοίχος απέναντι από το κρεβάτι είναι γεμάτος στιχάκια, τόσο δημιουργικό. Όλα είναι τόσο τακτοποιημένα και καθαρά σε σχέση με το δωμάτιο μου. Αυτό που μου κάνει όμως εντύπωση είναι η φωτογραφία πάνω στο γραφείο της.

Είναι οι γονείς της μαζί με εκείνη μωρό, υποθέτω το μικρό αγοράκι που την κρατάει στην αγκαλιά του είναι ο αδερφός της. Φαίνονται όλοι τόσο ευτυχισμένοι που ορκίζομαι ότι τα πρόσωπα τους λάμπουν ακόμα και μέσα από μια φωτογραφία.

"Ξύπνησες βλέπω." ακούγεται μια φωνή από πίσω μου κάνοντας με να πεταχτώ 10 βήματα πιο πέρα.

"Χριστέ μου με τρόμαξες!"της φωνάζω και απλά μου χαμογελάει πλατιά. Πρέπει να σταματήσει να με τρομάζει έτσι στα ξαφνικά, αρχίζει και γίνεται εκνευριστικό. "Και γιατί βρίσκομαι εδώ;"απαιτώ.

"Χθες το βράδυ που σε πήρε ο ύπνος σε πήγα στο αυτοκίνητο και πέρασα να ενημερώσω την μαμά σου πως δεν θα πας σχολείο και θα μείνεις μαζί μου."εξηγεί.

Ακόμα το βρήσκω παράξενο που η μαμά μου της μίλησε. Δεν έχει μιλήσει σε κανέναν εδώ και πόσα χρόνια. Θα έδινα τα πάντα για να ξανά ακούσω την φωνή της ακόμα κι αν τα λόγια που θα έβγαιναν από το στόμα της ήταν εναντίον μου.

"Σε ευχαριστώ."της λέω ειλικρινά. Ποτέ κανείς δεν έχει μπει σε τέτοιο κόπο για εμένα. Μου χαρίζει πάλι ένα χαμόγελο και νιώθω αμέσως τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν. Σταμάτα να έχεις τέτοια επιρροή πάνω μου. "Καλύτερα να πηγαίνω να μην ενοχλώ και τους δικούς σου, οπότε-"

"Όχι, μείνε." με διακόπτει βιαστικά."Δεν είναι κανένας εδώ. Οι γονείς μου μένουν αλλού λόγω της δουλειάς τους και ο αδερφός μου είναι σε ένα επαγγελματικό ταξίδι. Είμαστε οι δύο μας."με καθησυχάζει.