Chapter 4: I like you
“aisha… wake up.. pls… aisha…”
Naramdaman kong may humahaplos sa mukha ko..
“aisha…”
Minulat ko na ung mata ko..
Gusto kong Makita kung sino ang tumatawag sa pangalan ko..
“aisha??”
Una kong nakita ang mukha ni Kei.. na punung puno ng pag-aalala..
“k-kei..”
“aisha.. finally… gising ka na…are you ok?” –kei
“yes… ikaw? Ok ka lang ba?”
“im fine.. im just worried about you..” –kei
“ok lang ako.. ano bang nangyari?”
“You were hit by a chair and then you fainted...” --kei
“nahuli na ba sila?”
“yes.. dumating sina vince sa mall.. right after you fainted.. aisha.. thank you.. but next next time.. don’t do that again..” –kei
“kei.. ilang oras na kong nandito?”
“mag-iisang araw ka ng nandito.. that’s why I’m so worried. I thought di ka na magigising..” –kei
One day na?
Umupo ako… inalalayan ako ni kei..
“aisha..” –kei
Tumingin ako sa kanya..
Umupo siya sa tabi ko…
Nakating lang din sa kin..
Niyakap niya ko..
“I don’t want you to get hurt because of me Aisha..” –kei
Bumilis ung tibok ng puso ko nang marinig ko to..
Waaaahhh..
Hinigpitan lalo ni kei.. ung pagkakayakap sa kin..
“aisha, please don’t do that again.. you scared me.. I thought I’m going to lose you..” –kei
Humiwalay na siya sa pagkakayakap sa kin.
Saka siya tumayo.. and lumabas ng room ko..
Naiwan ako dito.. tulala…
“Stone!”
Napatingin ako sa may pinto..
Si ice pala.. lumapit siya sa kin…
Umupo siya sa chair.. malapit sa kama ko..
“ice.. chirstine na lang.. wala tayo sa agency ngaun. vince.”
“ok. Christine… ok ka na ba?” –vince
“I’m fine..”
“pinag-alala mo ko.. nakita kitang buhat buhat ni kei na wala kang malay.. akala ko nahuli kami kahapon..” –ice
“bagal mo kc.. naituro ba nila kung sino ang leader nila?”
“ayaw nilang magsalita.. takot sila sa leader nila.. “ –ice
“oh.. ako na kakausap sa kanila…”
“no chritstine,, magpahinga ka na muna..” –ice
