Chapter 13: Don’t leave me
Andito pa rin ako sa room ni aisha..
Hanggang ngayon di pa siya gumigising..
Three weeks na din un after ng nangyari…
Narevive ng doctor si aisha…
Hinde na ko umaalis sa tabi niya simula nun… gusto ko ako unang Makita niya..
“kei.. kumain ka na muna..” –vince
“ayoko…”
“sa tingin mo ba matutuwa ai Christine , kapag nalaman niyang pinapabayaan mo sarili mo?” –vince
“ok lang naman ako..”
“ok? Tignan mo nga hitsra mo? Hinde ka na natutulog at kumakain.. anong mangyayari sayo?” –vince
“ok lang ako. Kaya ko pa naman..”
Hinawakan ko ung kamay ni aisha…
“haist.. sige. Labas lang ako.. bibili na lang kita ng pagkain..” –vince
Lumabas na si vince,…
“aisha… maghihintay ako… kahit gano katagal… mahal na mahal kita..”
Tumayo ako and hinalikan ko siya sa noo..
“mmhh..”
Napatingin ako kay aisha..
“aisha?”
Tinignan ko siya..
Nagising na siya..
“aisha…”
Hinawakan ko ung kamay niya..
Tumingin sa kin si aisha..
Nagsmile siya sa kin..
“k-kei..” --aisha
Nilipat na si aisha sa regular room..
Sabi ng doctor...ok na daw si aisha.. lahat ng test na ginawa sa kanya.. normal na..
Nakahinga na din ako ng maluwag...
Pumasok na ko sa room ni aisha..
Kausap niya si vince..
Tinignan ko lang si aisha...
Tumatawa na siya..
Napangiti ako..
Napatingin sa kin si vince..
“kei.. buti andito ka na… may sasabihin ako.. tungkol sa pag-ambush nila sa inyo..” –vince
“ano un?”
“nahuli na ang mastermind dun.. si mr. wu.. siya ang nag-utos na iambush kayou and ung sa nangyari sa mall.. siya din… about your parents kei… they are innocent.. si mr. wu din ang nagpapatay sa magulang ni christine… hinde sinabi ni mr. wu ang dahilan ng pagpatay pero sabi ng iba… about sa business at kayaman na hawak ng parents ni Christine…” –vince
“nahuli na ba lahat?”
“oo… ung iba.. napatay dun sa pag-ambush sa inyo… you’re safe now.. pero you need to have your bodyguard.. just in case of emergency..” –vince
“thanks…”
Kinamayan ko si vince..
“kei.. sige.. mag-usap muna kayo..lalabas muna ko...” –vince
“vince.. sandali.. pwede ba tayong mag-usap?”
“di mo muna ba kakausapin si Christine?” –vince
“mamaya na lang.. sandali lang to..”
Lumabas na muna kami ni vince
“bakit? Di ba dapat magkausap na kayo?” –vince
“makakapaghintay yan.. vince.. may favor ako sayo..”
“ano naman un?” –vince
“pag wala na ko,... pwede bang alagaan mo at bantayan mo si aisha?”
“aalis ka??” –vince
“oo.. laging napapahamak si aisha dahil sa kin.. ayoko ng mangyari un.. baka sa susunod.. mawala siya.. ayoko.. pupunta na ko ng US.. pag nakalabas na si aisha sa hospital.. sana bantayan mo siya..”
“kei.. parang di magandang plano yan... masasaktan mo si Christine..” –vince
“i don’t know... kaya kita kinakausap. Para matulungan mo siya.. ayokong mapahamak ulit siya..”
“sasabihin mo ba kay Christine to?” –vince
“oo.. ngaun na.”
“kei.. pag-isipan mong mabuti yan..” –vince
“napag-isipan ko na yan..”
“bahala ka.. mag-usap na kayo ni Christine...” –vince
“sige..”
Umalis na si vince..
Pumasok na ulit ako...
Nakahiga si aisha dun..
Lumapit ako sa kanya..
Hinawakan ko ung kamay niya..
Tumingin siya sa kin..
“kei..” –aisha
“aisha.. sorry. ngaun lang ako.. may inasikaso lang ako.”
“ok lang.. kei?” –aisha
“bakit?”
“wag mo kong iwan..” –aisha
“huh?”
Narinig ba niya??
“kei.. promise me... don’t leave me...”—aisha
“i can’t promise you that aisha.. i need to go.. para di ka na mapahamak dahil sa kin...”
“i don’t care.. kung mapahamak ako.. basta.. wag mo kong iwan..”—aisha
Tinignn ko siya.. umiiyak siya... pinunasan ko agad un...
“stop crying aisha...”
“k-kei.. d-don’t leave me..” –aisha
