Errësira •Misteriozi• (Shqip)

5

Kishin kaluar dy jave dhe asnje gjurme te Noah-s qe pas cajit ne shtepine e saj. Cuditej me veten pse ende mendonte qe ai do te kthehej, tek e fundit ishte thjesht nje i huaj. Dy jave nuk shkonte ne shkolle, pra nuk perballej me Mikelin, e kishte zene nje grip i keq sa as nga krevati nuk cohej dot. Aria dhe Gloria vini cdo mbasdite e vizitonin dhe e ema i sillte supe thuajse cdo dite. Meqe ra fjala te e ema, Ellen po jetonte tek Angela qe pas vdekjes se Robbit. Kishin krijuar nje shoqeri shume te mire, por Eden dyshonte per dicka se pse e ema vazhdonte te rrinte ende atje. Mund te kthehej ne shtepi dhe prape te ishte shoqe me Angelen. Cudi! Nejse ora po kalonte 10 dhe duhet te flinte. Ilaci qe kishte pire stimulonte gjumin, gjithashtu shoqet ishin larguar 3 ore me pare, cmund te bente tjeter pervec gjumit? Papritur bie zilja e deres. Te ishte e ema da mirrte ne telefon ti thoshte qe po vij, shoqet gjithashtu, ndaj vendosi tia fuste gjumit dhe mos te zbriste gjithato shkalle per te hapur deren, kushdo qe te ishte do vinte serisht neser.
Por zilja nuk pushonte. Acaruese. Mori batanijen ne koke dhe zbriti poshte, pa nga syri dhe u habit me pamjen qe pa. Ishte Noah. Po po.. ai i huaji qe i kishte shpetuar jeten dhe ishte zhdukur papritur dy jave me pare.
Hapi deren dhe u perball me fytyren nervoze dhe buzeqeshjen e veshtire te Noahs.
Pas 30 sekondash te sikletshme duke pare njeri tjetrin ne sy nga buzet e tij dolen fjalet : "Me fal!"
Eden hapi rrugen duke e lene te futej brenda dhe pas asaj u ngjit lart bashke me te te dhoma e saj pai kishte ethe dhe temperatura po i ngrihej.
"Nga ke humbud?" E pyeti ajo. "Skisha as numer telefoni as adrese asgje pervec emrit tend per te kerkuar."
"Ceshtje familjare." Tha ai.
"Cfare ka ndodhur?"
"Disa sqarime te vogla?"
"Te vogla dy javore?"
Ai qeshi. "Mjaftueshem." Tha dhe ja vuri doren ne balle te shihte per temperature.
"Je shume e nxehte." I tha. "Po shkoj te marr dicka per te pire ne kuzhine."
"Ka kaluar dy jave dhe spo permirsohem nga ato dreq ilacesh. A mund te me marresh nje peshqir me akuj te lutem, ta ve ne balle?"
"Trik i vjeter." I tha ai duke qeshur. "Nuk vonohem."

Pasi i dha ilacin i vuri peshqirin ne balle. Ajo po pervelohej.
"Neqoftese te ka marre uria me thuaj te te skuq ndonje veze te balli jot. Neqoftese vazhdon keshtu e bejme dhe sallamin." I tha ai.
Te dy qeshen. Po vinte ora 11 dhe ai ishte aty duke u kujdesur per ate.
"Noah faleminderit!" Tha ajo teksa syte po i mbylleshin per gjume.
"Naten e mire Eden." Tha ai.
Ishin dy jave teper te gjata per Noah-n. Kur i tha Eden-it qe ishin sqarime familjare, pak a shume ishte e vertete. Kishte te bente me familjen largimi i tij, familjen qe e gjeti te bere hi, mengjesin kur u kthye nga nje feste dhe pa shtepine e djegur pertoke. Me ate shtepi ishte djegur dhe zemra e tij, ai u shendrrua si tymi i atij zjarri, ai u be Erresira.
I ati i tij punonte per shtetin, ashtu si Arnoldi sot. Ishte nje doktor teper i njohur, por kishte nje inteligjence e cila e bashkoi me forcat e shtetit. Babai i tij ishte personi qe kishte ndertuar armen me te forte ne kete bote, armen qe mund ta shkatrronte ate. Kurre nuk e dinte se perse e beri ate gje, i ati ishte nje njeri teper teper i mire per dicka te tille, por me vone e kuptoi se rrezikonte humbjen e familjes neqoftese nuk do te zbatonte cfare i kerkonin. Pas krijimit te armes ai ishte treguar i zgjuar mjaftueshem tja besonte shokut te tij te ngushte, Arnold Tords. Dhe te perballej tek qeverja me nje arme fallco. 'Gabimi' qe i ati kishte bere ishte qe para kokave te shtetit kishte dorezuar armen pa celes dhe kishte thene se derisa shtetit ti duhej vertete kjo, atehere ai do ta jepte. Me pak fjale po mbante shtetin ne pellemben e dores. Per rreth dy vjet u be e pamundur te gjendej celesi dhe pas dy viteve mundim nje nate ishte planifikuar ti vinin flakes shtepise se te atit bashke me familjen dhe 3 djemte brenda. Kjo i siguronte qeverise se personi qe kishte celesin ose dinte per te, do dorezohej para asaj qe do ndodhte.
Por ate nate Noah kishte ikur fshehurazi ne nje feste dhe pas asaj duke u kthyer ne shtepi, nuk kishte me nje te tille. Zbuloi cdo gje per nje vit, zbuloi qe ishte vete Arnoldi qe e kishte planifikuar zjarrin, ai qe i kishte ngulur thiken pas shpine, dhe cdo synim i jetes per Noah-n ishte te merrte mbrapsht ate cfare i perkiste, te mbronte ate per te cilen familja e tij vdiq. Dhe gjeja e vetme e mire e kesaj ngjarjeje ishte se askush nuk e dinte qe njeri prej djemve ishte gjalle, ndaj ai ishte Erresira. Keto dy jave kishte ndjekur Arnoldin ne nje udhetim ne Kine, i cili ishte teper i padobishem, nje humbje kohe.

Hapi syte ne mengjes dhe ndjehej me keq se kurre. Mori ujin te koka e krevatit dhe vuri re qe poshte ne toke ishte shtrir dikush, Noah. E kishte zene gjumi aty dhe mesa duket kishte fjetur keq gjithe naten nga fytyra qe beri kur ajo i hodhi uje persiper.
"Mirmengjes." Tha ai me ate zerin pergjumesh teksa shifte ate qe kishte zgjatur koken jashte krevatit mbi koken e tij. "Si ndihesh?"
"Mirmengjes" i tha ajo me nje ze teper te ulet. "Duhet te shkoj me spital, jam shume keq."
U cua menjeheresh dhe pa sesi ajo po digjej serisht. Mesa duket temperatura nuk i ishte ulur tere naten. Si e kishte zene gjumi ashtu pa ndjere?
"O Zot Eden me fal." Tha dhe e mori ne krahe. Ajo ishte gati per ti rene te fiket. Vuri buzet te balli i saj dhe u dogj. Zbriti shkallet me nxitim, e la ate te serdilja mbrapa e makines dhe u nos drejt per ne spital. Ate rruge qe zgjaste 20 minuta e beri per 5. E coi brenda dhe nje mjek e mori per ta pare. Priti rreth 1 ore jashte dhomes se tij derisa ai e futi brenda. E pa ate shtrire ne krevat me nje serum ne dore. Ishte teper e zbehte dhe po flinte.
"Besoj ju jeni i dashuri i saj?" E pyeti mjeku.
"Jo zoteri, jo, jemi thjesht.. " cfare ishin ata? As vete se dinte. "Thjesht te njohur." I tha.
"Aa kuptoj. Bete shume mire qe e sollet sot, ndoshta jeni vonuar pak po neqoftese kjo gjendje do vazhdonte me le te themi qe mund te ishte fatale per vajzen."
Shtangu per momentin.
"Por mos u shqetesoni. Nen trajtimin tone ajo do te sherohet brenda dy diteve. Eshte virus teper i keq. Tani i kam dhene disa qetesues dhe po fle. Do vazhdoj mjekimin per dy dite dhe me pas do ta lirojme."
"Faleminderit zoteri." I tha ai dhe vajti u ul prane krevatit te saj.
Po flinte serisht, aq paqesore dhe aq e bukur. Pse ishte kaq fatkeqe kjo vajze? Ishte hera e trete qe rrezikohej per jete apo cfare?
I kapi doren dhe e puthi: "Do te jem gjithmone prane teje Eden. S'do te lejoj askend te te lendoje. Je e sigurt me mua."

***

"Kreg me ne fund erdhe shpirt." Tha Ellen teksa pershendeti te dashurin duke u futur ne dere. Kishte pak kohe qe e njihte, komshia teper seksi i Angeles kishte shfaqur interes ndaj saj dhe ja ku ishin te dy bashke.
Ja dhe arsyeja pse nuk po kthehej ne shtepi. Kishte dicka te ky mashkull qe e terhiqte pafund.

Si je sot Eden? Mund te vij te sjell dicka per te ngrene pastaj.
Te puth, Mami.

"Me mire jam sot. Deri neser besoj do jem shkelqyer. S'eshte nevoja te vish pasi porosis jashte te ha.
Te puth, Eden.
Ps. Shpresoj qe cdo gje qe po te mban te rrish aty te jete I MIRE. ;) "

Qeshi. Ishte e lumtur qe Eden ishte mire me ne fund dhe se pak nga pak po e kuptonte arsyen pse nuk ishte kthyer e ema. Por ishte shpejt ta njihte me Kregun. Si do reaginte kur ta mirrte vesh qe punonte per policine, pak a shume si i ati? Te pakten Kreg nuk ishte fare si i ati.

***
"Ja shkruajte i mire me shkronja kapitale?" E pyeti ajo me ze te lodhur.
"Me te dukshme se kaq ska." Tha Noah.
Ajo buzeqeshi lehte. "E meriton te jete e lumtur pas kaq kohe. Te pakten njera nga ne e meriton diellin ne jeten e saj."
"Eden me fal qe te pyes por mund ta di pse ishe ne ate gjendje naten qe te takova per here te pare?"
Per nje moment ajo shtangu dhe lot i dolen nga syte. Nuk po fliste.
"Sh shhh shh." Tha ai dhe shkoi afer saj duke e marre ne krahe. "Te lutem mos qaj. Sdoja ta beja kete. Mund te flasim nje dite tjeter."
Ajo e perqafoi fort aq sa ndjeu muskujt e tij te tendosur.
"Mos me ler kurre Noah. Te lutem." Tha ajo dhe e pa ne sy.
I fshiu lotet me doren e tij dhe e puthi lehte ne balle. "Jam ketu tani. Jam ketu."